BBC-ի տեղեկացմամբ՝ Դոնալդ Թրամփը հայտարարել է, որ առայժմ չի ցանկանում նոր պատժամիջոցներ սահմանել Ռուսաստանի նկատմամբ, որպեսզի չվնասի խաղաղ գործընթացին։ Նրա դիտարկմամբ՝ ռուս-ուկրաինական հակամարտությունը պետք է մնար Եվրոպայի խնդիրը, ԱՄՆ-ը չպետք է միջամտեր, և եթե էական առաջընթաց չլինի, ԱՄՆ-ը իր դերը կարգավորման հարցում կզիջի Եվրոպային։ Նա հավաստիացրել է, որ ամերիկացի զինվորներ ՈՒկրաինայում չեն լինի։                
 

«Դրանք պետություններ են, մարդիկ չեն, որ խռովեն, չգան»

«Դրանք պետություններ են, մարդիկ չեն, որ խռովեն, չգան»
05.05.2015 | 00:57

Արդեն հինգերորդ ամիսն է, ինչ Հայաստանը ԵԱՏՄ-ի անդամ է, սակայն առայժմ միայն տնտեսական ակնհայտ խնդիրներ ունենք: Գործարար հատվածը, հատկապես արտահանող, բավականին դժգոհ է «խոստացված» շուկայի առնչությամբ: Ավելին, Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցին ԵԱՏՄ երկրների ղեկավարներից միայն ՌԴ ղեկավարն էր եկել Հայաստան, Ղազախստանից ընդհանրապես ոչ մեկը չկար: Ի վերջո, այս միությանն անդամակցելը սխալ չէ՞ր` նկատի ունենալով նաև հիշյալ երկրների ղեկավարների այսպիսի քամահրական վերաբերմունքը: Այս հարցն ուղղեցի ԱԺ ՀՀԿ խմբակցության անդամներին:

«ԴԱ ՆՐԱՆՑ ԲԱՐՈՅԱԿԱՆ ՏԵՍԱԿՆ Է»

ՄԿՐՏԻՉ ՄԻՆԱՍՅԱՆ

-Հունվարից ԵԱՏՄ անդամ ենք, բայց միայն տնտեսական կորուստների մասին ենք լսում: Եթե այս հինգ ամսվա հեռավորությունից գնահատեք, արժե՞ր այդ միությանն անդամակցել:
-Իմ կարծիքը չեմ փոխել, Ձեր թերթի պես իրատես եմ ու կարծում եմ, որ Հայաստանը երկու կառույցներում լինելու հնարավորություն ունի: Այսինքն, Եվրասիականի մաս լինել և ԵՄ-ի հետ էլ արտոնյալ առևտրի պայմանագիր ունենալ: Սա Հայաստանին նաև հնարավորություն է տալիս Արևմուտքի և Արևելքի միջև կամուրջ լինելու: Հայտնի է եվրոպական երկրների վերաբերմունքը Ռուսաստանի հանդեպ, ռուսական կապիտալը կարող է Հայաստանով ուղղվել դեպի Եվրոպա և հակառակը` եվրոպական արտադրանքը մեր երկրով կարող է Եվրասիական երկրներ մուտք գործել: Սա Հայաստանի բիզնես աշխարհին այս մեծ շուկաներում իրացվելու հնարավորություն կընձեռի:
-Բայց ԵԱՏՄ երկրներն իրար հետ բավականին մեծ տարաձայնություններ ունեն:
-Եթե ամեն ինչ «պադ կազիրյոկ» վերցնեին, լա՞վ էր: Շատ նորմալ է, երբ տարբեր երկրներ ունեն իրենց շահերը, փորձում են համաձայնություններ ձեռք բերել: Այնպես չէ, որ մեկը հզոր է ու ինքն է թելադրելու, բոլորն էլ իրենց շահերը պաշտպանելու հավասար իրավունք ունեն: Իհարկե, ԵԱՏՄ-ի ստրատեգիական ուղենիշները հստակ ամրագրված են, բայց, ցավոք, դեռ կազմակերպաիրավական որոշ հարցեր լուծված չեն: Այսօր ԵԱՏՄ ղեկավարները փորձում են այդ ուղղությամբ հարցերը կարգավորել: Համոզված եմ, խոչընդոտները կհաղթահարվեն:
-Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցին ԵԱՏՄ երկրների ղեկավարներից միայն ՌԴ ղեկավարն էր եկել Հայաստան, չկային ԵԱՏՄ անդամ մյուս երկու երկրների նախագահները: Եթե մի երկիր չի հարգում քո զոհերի հիշատակը, արժե՞ նրա հետ համագործակցության գնալ: Հայտնի ֆիլմի հանգով`«բա դրանք ճանապարհ գնացող ե՜ն, սեղան նստող ե՜ն»:
-Դա նրանց իրավունքն է ու բարոյական տեսակը: Ովքեր հարգում, գնահատում են հայ ժողովրդին, իրենց պատվիրակություններն ուղարկել էին: Մեր ժողովուրդը ստեղծարար, արարող ու արժանապատիվ է: Վաղն էլ, երբ ղազախները նման կարևորության միջոցառում կունենան, շատ հնարավոր է՝ մենք էլ մեր պատճառներն ունենանք դրան չմասնակցելու: Եվ այդուհանդերձ, ԵԱՏՄ-ը քաղաքական միավորում չէ, այլ տնտեսական: Քաղաքականությունը պետք է ծառայի տնտեսությանը, հիմքում պետք է տնտեսությունը լինի, այլապես Խորհրդային Միություն կդառնա, երբ ամեն ինչ ենթակա էր գաղափարախոսությանը, քաղաքականությանը: Նազարբաևի, Պետրոսովի կամ Կիրակոսովի չափորոշիչները չպիտի գործեն, այլ տնտեսական:

«ՉՄԻԱՆԱԼԸ ՍԽԱԼ ԿԼԻՆԵՐ»


-Անդամակցությունը մի օրվա բան չէ,- ասաց պատգամավորը:- Դա երկարաժամկետ գործընթաց է, որ պետք է էտապներով անցնել: Բնական է, առաջին փուլում կարող են կորուստներ, խնդիրներ լինել: Դեռևս չենք քաղել այդ կառույցի պտուղները, բայց արդեն կորցրել ենք մյուս միության` ԵՄ-ի առավելությունները:
-Հայաստանի գործարարները ռուսական շուկայում մեծ կորուստներ ունեցան, մինչդեռ նախապես ոգևորված էին այս անդամակցությամբ:
-Այո, կան խնդիրներ, բայց պատճառը Ռուսաստանում առկա ճգնաժամն է: Անդամակցեինք այդ միությանը, թե ոչ, միևնույն է, Ռուսաստանի հանդեպ կիրառվող պատժամիջոցներն ազդելու էին նաև Հայաստանի վրա: Չանդամակցելու պարագայում, այո, որոշակի օգնություն կստանայինք ԵՄ-ից: Միանալու առաջին արդյունքն արդեն ունենք` գազի գնի իջեցում: Կարծում եմ, աստիճանաբար այսպիսի դրական քայլեր լինելու են: Ռուսական շուկան իսկապես մեզ համար ընդունելի է և շահավետ: Շատ թելերով ենք կապված Ռուսաստանի հետ, չմոռանանք նաև հայկական հզոր համայնքը: Սա չի նշանակում, որ մենք ընդհանրություններ չունենք ԵՄ-ի հետ: Իսկ եթե ԵԱՏՄ-ին չմիանայի՞նք, ի՞նչ կլիներ: Անվտանգության խնդիրները չպետք է մոռանալ: Չեմ պնդում, թե սա ամենալավ տարբերակն էր, բայց չմիանալը սխալ կլիներ:
-Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցին ԵԱՏՄ երկրների երկու ղեկավարներ Հայաստան չեկան, սա չի՞ «խոսում» այդ միության որակի մասին:
-Դա քաղաքականություն է, իսկ ԵԱՏՄ-ը տնտեսական կառույց է:
-Բայց քաղաքականությունն էլ չի կարելի բացառել:
-Քաղաքականություն կա, բայց դա առայժմ տնտեսական միություն է: Կարևորը Ռուսաստանի դերակատարումն է, իսկ մնացածները երկրորդական, երրորդական դեր են կատարում: Կարծում եմ, այդ շրջանակում Ղազախստանի, Բելառուսի հետ մենք տնտեսական շահերը կարող ենք զարգացնել, իսկ քաղաքական առումով այդ երկրներն ունեն այլ կուրս: Այս միությունում իրենք քաղաքական որոշակի պարտավորություն չեն ստանձնել: Դրանք պետություններ են, մարդիկ չեն, որ խռովեն, չգան: Կա իրավական փաստաթուղթ: Խորհրդային Միությունը երբ ստեղծվեց, շատ պետություններ իրար հետ վատ հարաբերություններ ունեին: Ժամանակի ընթացքում իրավական պարտադրանքը ստիպեց, որ հարթվեն շատ տարաձայնություններ:
-Այսուհանդերձ, Դուք ինչպե՞ս կմեկնաբանեք նրանց բացակայությունը:
-Թուրքիան մեծ ազդեցություն ունի թուրքալեզու ազգությունների վրա, Մեծ Թուրանի, պանթուրքիզմի գաղափարախոսությունը իշխող է նաև Ղազախստանում:
-Դա Ղազախստանի պարագայում, իսկ Բելառուսի՞: Կա տեսակետ, թե Լուկաշենկոն Հայաստանի ղեկավարներից «նեղացել» է, որ իր ընկեր Գագիկ Ծառուկյանի հետ «վատ» են վարվել:
-Նույնը կարելի է ասել նաև Բելառուսի պարագայում՝ Թուրքիայի հետ հարաբերությունները չի ցանկանում փչացնել: Ինչ վերաբերում է Ձեր նշած տեսակետին, կարծում եմ, այդ կարգի հարաբերություններում նման բաներ չեն լինում: Իսկ ինչո՞ւ չեկան Բուլղարիայի, Հունաստանի նախագահները: Եթե դիտարկում ենք պատմությունը, այդ երկրների նախագահները պարտավոր էին գալ, որովհետև նույն ողբերգական ճանապարհն են անցել, ինչ մենք: Բայց քանի որ Բուլղարիայի վրա տնտեսական առումով Թուրքիայի ազդեցությունը շատ մեծ է, նրանք չեկան: Գալ-չգալու հարցում շատ կարևոր են և՛ քաղաքական, և՛ տնտեսական շահերը: Դիվանագիտական քայլերը չպետք է խառնել քաղաքականության հետ, դրանք շախմատային քայլերի պես պետք է հաշվարկել:


Ճեպազրույցները` Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԻ

Դիտվել է՝ 1142

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ