Ռուսաստանի և Իրանի միջկառավարական հանձնաժողովի նիստում ՌԴ էներգետիկայի նախարար Ալեքսանդր Նովակը հայտարարել է Ռուսաստանի, Ադրբեջանի և Իրանի էներգահամակարգերի միավորման նախագիծ իրականացնելու վերաբերյալ Մոսկվայի ցանկության մասին:
«Ռոսբալտ»-ը փոխանցել է. «Նպատակահարմար ենք գտնում վերսկսել էներգահամակարգերի միավորման գծով եռակողմ աշխատանքային խմբի գործունեությունը էներգահամակարգերը միացնելու գծով տեխնիկատնտեսական հետազոտություններ անցկացնելու համար»,- ասել է Նովակը: Երեք երկրների էներգահամակարգերը միավորելու համաձայնագիրը ստորագրվել է 2004-ին, ստեղծվել էր հանձնաժողով: Ադրբեջանի էներգետիկայի փոխնախարար Նաթիգ Աբասովն ասել է. «Ադրբեջանում կան էլեկտրաէներգիան ընդունելու և փոխանցելու անհրաժեշտ ենթակառուցվածքներ»: «Ռոսբալտը» գրում է, որ Ադրբեջանը և նրա գործընկերները կարող են ոչ միայն փոխանակել էլեկտրաէներգիա (քննարկվում է նաև գազային հանգույց), այլև կատարել տարանցիկ միջանցքի գործառույթներ: Դա նվազեցնում է երեք ածխաջրածնային պետությունների կախվածությունը նավթագազային ճյուղից, որոնք այժմ լավ ժամանակներ չեն ապրում գների անկման պատճառով: Ալեքսանդր Նովակն ասել է, որ ռուսաստանյան ընկերությունները մասնակցելու են Իրանում էներգահզորությունների շինարարությանը. խոսքը լրացուցիչ 5 հազար մեգավատ էլեկտրաէներգիա արտադրելու մասին է: Ռուսաստանը, Ադրբեջանը և Իրանը ձգտում են ապահովել տարածաշրջանի էներգետիկական անվտանգությունը:
Հետաքրքիր տեղեկատվություն է, չէ, ոչինչ անօրինական, ոչինչ անսպասելի, ոչինչ սենսացիոն: Սովորական աշխատանք է:
Կա, իհարկե, այլընտրանքը՝ միավորել Իրանի, Հայաստանի, Վրաստանի էներգահամակարգերը: Ադրբեջան-Վրաստան տնտեսական հարաբերությունները զարգանում են ըստ ամենայնի, Իլհամ Ալիևի այցը հիշեք Թբիլիսի, հայտարարությունները և հավաստիացումները և թեթևակի խնդիրը ադրբեջանական գազի ու իրանական գազի հետ կապված: Թբիլիսին փորձում է դիվերսիֆիկացնել տնտեսությունը և զարգացնել հարաբերությունները Իրանի հետ: Վրաստանը չի հրաժարվի նաև տարանցիկ երկրի «երջանկությունից», եթե Իրան-Հայաստան գազամուղն աշխատի ու հասնի մինչև Վրաստան:
Ստացվում են երկու զուգահեռ նախագծեր, որտեղ ընդհանուրը միայն Իրանն է: Բայց Իրանը չէ, որ պիտի որոշի՝ նախագծերից որն է իրականանալու:
Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հ.Գ. Ի հավելումն էներգետիկ համագործակցության անհրաժեշտության, «Ռոսբալտը» նշում է Սիրիայում հակաահաբեկչական կոալիցիայում Ռուսաստանի և Իրանի մասնակցությունը և Ադրբեջանի կողմից իր օդային տարածքի տրամադրումը ռուսաստանյան ռազմական տեխնիկան սիրիական տարածք փոխադրելու համար:
«Եվ դրանում որոշակի օրինաչափություն կա, քանի որ Ռուսաստանն ու Ադրբեջանը գործնականում միասնական սոցիալական տարածք են: Բավական է ասել, որ ադրբեջանական սփյուռքը գերթե ամենամեծն է Ռուսաստանում, և ադրբեջանական բիզնեսը շատ բարձր դիրք է զբաղեցնում ՌԴ-ում, ինչպես և ռուսաստանյանն Ադրբեջանում: Այսինքն` Ադրբեջանն այժմ ավելի շատ քաղաքական-տնտեսական ըմբռնում է գտնում Ռուսաստանում և Իրանում, քան Արևմուտքում, որը բավականին օտար է նրա մենթալիտետին և «դեմոկրատական» ճնշմանը: Այդ պատճառով, ռուս-ադրբեջանական համատեղ նախագծերից հետո մենք կարող ենք վկա դառնալ եվրասիական քաղաքական-տնտեսական տարածություն Ադրբեջանի փաստացի և համապարփակ ինտեգրմանը»,- ամփոփել է «Ռոսբալտ»-ը:
Մեկնաբանության կարիք կա՞: