ԱՄՆ-ի հատուկ դեսպանորդ Սթիվ ՈՒիտկոֆը թույլատրելի է համարել Աբրահամի համաձայնագրերի ընդլայնումը, նշելով, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը կարող են միանալ դրանց ապագայում։ «Մենք կարծում ենք, որ շատ, շատ մոտ ենք այդ երկրներում հակամարտությունների վերջնական լուծմանը։ Ես կարծում եմ, որ երկուսն էլ կարող են ցանկանալ միանալ Աբրահամի համաձայնագրերին»,- ասել է Ուիտկոֆը։ ԱՄՆ-ի հատուկ ներկայացուցչի խոսքով՝ սա շատ կարևոր նախաձեռնություն է երկրի նախագահ Դոնալդ Թրամփի համար, և նա հավատում է դրան։               
 

Գարեգին Լևոնյան

Գարեգին Լևոնյան
19.01.2018 | 14:14

Աշուղ Ջիվանու որդի, արվեստագետ Գարեգին Լևոնյանը 1908 թ. Թիֆլիսում սկսեց հրատարակել «Գեղարուեստ» տարեգիրքը: Դա բացառիկ հրատարակություն էր, հարյուրավոր մեծադիր, պատկերազարդ էջերում մեկտեղվեց ամբողջ արևելահայ գրականությունն ու արվեստը: Այստեղ տպագրվեցին ապագա դասականների` Հովհ. Թումանյանի, Ղ. Աղայանի, Ավ. Իսահակյանի, Վ. Տերյանի, Հովհ. Հովհաննիսյանի, Շիրվանզադեի, Դ. Դեմիրճյանի, բազմաթիվ այլ գրողների, կոմպոզիտորների (Կոմիտաս, Մ. Եկմալյան, Ռ. Մելիքյան և այլք), նկարիչների (Գ. Բաշինջաղյան, Ե. Թադևոսյան, Մ. Սարյան, Փ. Թերլեմեզյան, Վ. Մախոխյան և այլն), ճարտարապետների ստեղծագործությունները, թատերական արվեստի նմուշներ: Բացի այդ, աչքաթող չէին արվում ռուսական և արևմտաեվրոպական արվեստի ականավոր դեմքերն ու արևմտահայերը: Խմբագիրն իր հրատարակությամբ դարձավ գեղագիտական ճաշակի անվրեպ թելադրիչ և սահմանեց մշակութային չափանիշներ:


Բայց շատ արագ Գարեգին Լևոնյանը բախվեց «հավերժական» խնդրի` ֆինանսական դժվարությունների: Երբ լույս տեսավ «Գեղարուեստի» Բ համարը, նա Սապյորնայա փող. (այժմ` Թաբուկաշվիլի), թ. 27 տանը, որտեղ գտնվում էին խմբագրությունը, իր գեղարվեստի դասընթացները և բնակարանը, հրավիրեց հեղինակների խորհրդակցություն: Ներկա էին Կոմիտասը, Հովհ. Թումանյանը, Ավ. Իսահակյանը, Վրթ. Փափազյանը, Հ. Հակոբյանը, Թիֆլիսում գտնվող Ա. Չոպանյանը և այլք: Նա ներկայացրեց տարեգրքի անմխիթար տնտեսական վիճակը, որը հետևյալն էր:


Հանդեսը տպագրվում էր 1200 օրինակ, յուրաքանչյուրի հատավաճառ գինը` 2 ռուբլի: Բայց ծախսը նստում էր ավելի, քան 1200 ռ., չհաշված խմբագրատան վարձը, խմբագրի աշխատավարձը, հեղինակների հոնորարը, սրբագրումը, փոստային առաքումները: Միայն թղթի, տպագրության, կլիշեների պատրաստման ծախսը փակելու համար անհրաժեշտ էր ունենալ առնվազն 1000 բաժանորդ, մինչդեռ դրանց թիվը 300-ից չէր անցնում: Հանդեսի Ա և Բ համարներում տպագրված հեղինակների մի մասին վճարել էր 162 ռ. 50 կ. հոնորար, մյուսներին պարտք էր մնացել դրա կրկնակի չափով:
Վիրահայոց թեմի առաջնորդ Գարեգին արքեպիսկոպոս Սաթունյանից և հանքարդյունաբերող, նշանավոր բարերար Ա. Մելիք-Ազարյանից ստացվել էր 50-ական, հայտնի ծխախոտարդյունաբերող Ա. Էնֆիաջյանից ու քաղաքի վաճառականների ավագ Ա. Միլյանից` 25-ական, երկու այլ մարդուց` 65 ռուբլի նվիրատվություն:


Ի՞նչ և ինչպե՞ս անել:
Գարեգին Լևոնյանը մի անխախտ սկզբունք ուներ` ամեն աշխատանք, առավել ևս` մտավոր, պետք է վարձատրվեր, այսինքն` հեղինակները պիտի հոնորար ստանային: Հնչեցին տարբեր կարծիքներ, ի վերջո որոշվեց վճարել հետևյալ չափերով` ինքնուրույն արձակ տողին` 3, թարգմանական տողին` 2, ինքնուրույն բանաստեղծական տողին` 10, թարգմանականին` 5 կոպեկ:
Իր գոյության ընթացքում` 1908-1922 թթ., լույս տեսավ «Գեղարուեստի» ընդամենը 7 համար, բայց հոնորար վճարելու սկզբունքը մշտապես պահպանվեց:
Ակամայից մտաբերում եմ մերօրյա բազում թերթերի խմբագրությունները, որոնք հեղինակին կամ առհասարակ չեն վարձատրում, կամ չնչին գումարներ են տալիս: Բացի…

Խաչատուր ԴԱԴԱՅԱՆ

Դիտվել է՝ 4416

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ