Իրանի և Միացյալ Նահանգների միջև բանակցությունների հինգերորդ փուլի ավարտից հետո Իրանի գլխավոր բանակցող, արտգործնախարար Աբբա Արաղչին հայտարարել է, որ «դա բանակցությունների ամենապրոֆեսիոնալ փուլերից մեկն էր»։ «Մենք անսասան ենք մեր դիրքորոշումներում։ Ամերիկյան կողմն այժմ հստակ պատկերացում ունի Իրանի դիրքորոշման վերաբերյալ»,- շեշտել է նա։               
 

Ռեբրենդինգի 10 երանգ ու մեկ գույն

Ռեբրենդինգի 10 երանգ ու մեկ գույն
16.11.2018 | 03:55

Ընտրություններ-2018-ը մտավ գործնական փուլ` ԱԺ արտահերթ ընտրություններին մասնակցելու համար ԿԸՀ է դիմել 11 քաղաքական ուժ` 9 կուսակցություն ու 2 դաշինք: ՔՊ-ի վրա կարված «Իմ քայլից» բացի դաշինք կազմելու սխրանքին միայն «Մենքն» է խիզախել` չվախենալով 7 տոկոսից: Դա արդեն հարգանքի արժանի որոշում է մի ընտրություններում, որի արդյունքները ոչ ոք չի կարող կանխատեսել, որտեղ ամեն մի ձայնը կարող է ընտրությունների արդյունք փոխել: Այս ընտրություններին տրվող տարատեսակ գնահատականները մի կետում միասնական են` ՔՊ-ն կլինի առաջինը: Զարմանալի է, բայց համարյա բոլորը, բացի 5 րոպե առաջ ստեղծված կուսակցություններից հայտարարում են, որ հավակնում են երկրորդը լինել:

Նույնիսկ ՀՀԿ-ն: Ռեինկարնացիայի փոխարեն ՀՀԿ-ն հայտարարում է իր ռեբրենդինգի մասին ու նույնիսկ այդ ռեբրենդինգը պատկերացնում է անվերջ գործընթաց: Տեսականորեն այդպես է, բայց կոնկրետ այս ընտրություններից առաջ անվերջ գործընթացի առաջին փուլը ֆանտաստիկ անհաջող էր` դատելով ՀՀԿ-ի առաջին տասնյակից, նաև` երկրորդ-երրորդ, չորրորդ, ու` այդպես մինչև վերջ: Բուռն քննարկման թեմա դարձավ Դավիթ Շահնազարյանի հայտնությունը ՀՀԿ-ի ընտրացուցակում: Անակնալ էր, բայց ոչ այն անակնկալը, որ ՀՀԿ-ին հաջողություն կբերի` «լեգիոներ» Դավիթ Շահնազարյանը ՀՀԿ-ի խաղը չի փրկի, երբ թիմը կորցրել է հանդիսատեսին, ընդամենը մի թեթև կսևացնի Դավիթ Շահնազարյանի պայծառ կերպարը: Իր պատմական նիստից հետո ՀՀԿ-ն ապացուցեց, որ գերանշնորհակալ կուսակցություն է իր անդամների առաջ: Ընտրությունից ընտրություն ՀՀԿ-ի Կանանց խորհուրդը ապահովել էր ընտրություններում ՀՀԿ-ի առատ ձայները` ընտրագործընթացի մեջ ներքաշելով դպրոցների տնօրեններին, ուսուցչուհիներին, բժշկուհիներին, գործարար, արվեստագետ կանանց ու ՀՀԿ-ի շարքային անդամ կանանց: Պահպանողական կուսակցության տղամարդիկ նորից «գցեցին» կանանց ու գործնականում ՀՀԿ-ի կանանց խորհրդին ու երիտասարդական թևին համարեցին հաջողության ճանապարհի խոչընդոտ` փոխելով ղեկավարներին, իրականում առանց այդ էլ կազմաքանդվող կուսակցության համար ստեղծելով նոր արտահոսքի բնական պատճառ: Հիմա Կարինե Աճեմյանը «ավերակաց» ո՞նց թագավորի:


ՀՀԿ-ն գերանշնորհակալ կուսակցություն է իր ոչ միայն կանանց ու երիտասարդների, այլև տղամարդկանց առաջ: Օրինակ` ի՞նչ գործ ունեն իրենց կուսակցություններն ունեցող Արտաշես Գեղամյանն ու Հայկ Բաբուխանյանը ՀՀԿ-ի ցուցակում, որտեղ ՀՀԿ-ի հիմնադիր կազմը չկա, ի՞նչ օգուտ են տալիս նրանք ՀՀԿ-ին, որ անփոխարինելի են դարձել: Քաղաքական էլիտայի փոփոխության ՀՀԿ-ն չգնաց: Դավիթ Շահնազարյանին վստահելով 2017-ի ընտրություններում Կարեն Կարապետյանի խաղացած լուսավոր կերպարի դերը, ՀՀԿ-ն առաջին տասնյակում ընդգրկեց նախկին երիտասարդների, որոնց անունները բավական են ոչ մի ձայն չստանալու համար: Այս թիմով ու այդ նախագահով ռեբրենդինգը նույնիսկ մինչև դարավերջ հաջողություն չի բերի` հատկապես սեփական սխալների մեղավորներին ուրիշների մեջ որոնելու հաստատակամությամբ ԲՀԿ-ն ևս փաստացի խաբեց` ու՞ր մնացին գովազդված նոր դեմքերն ու սկզբունքային փոփոխությունները: Գագիկ Ծառուկյանը չցանկացավ նույնիսկ ռիսկի դիմել ու դաշինք կազմել որևէ կուսակցության հետ, ռիսկի չդիմեց երիտասարդներին վստահելու մեջ: Եթե ԲՀԿ-ի բախտը բերի ու մտնի խորհրդարան, ևս մեկ հնգամյակ լսելու ենք նույն ինքնագովասանքն ու պոպուլիստական պաթետիկան, բազում առիթներ ենք ունենալու ականատես լինել` ինչպես են պատգամավորները իրենց խոսքն ԱԺ ամբիոնից ուղղում ու հաշվետվություններ տալիս Գագիկ Ծառուկյանին, որ կլոր տարին ԱԺ չի գալիս կամ գալիս է մարզահագուստով ու խմբակցությունից դուրս չի գալիս: Առանց ՀՀԿ-ի ԲՀԿ-ն կորցրել է բովանդակությունն ու առաքելությունը, հայտնի չէ` թե Նիկոլ Փաշինյանի ինչի՞ն են պետք քաղաքական մի ուժի ծառայությունները, որ այդպես էլ չունեցավ իր քաղաքական դիրքորոշումը և գործունեությունը կառուցեց Գագիկ Ծառուկյանի բարեգործությունների ու շեյխերի փողերով 15 կետերից ծրագրերի վրա, որ չեն կատարվում, որովհետև ԲՀԿ-ն մեծամասնություն չի ստանում, շեյխերն էլ փոքրամասնությանը փող չեն տալիս:


ՀՅԴ-ն ապավինում է իր անցյալին ու նույնիսկ հայտարարում է, որ կուսակցությանը կուսակցություն խորհրդարանը չի դարձնում` առանց ԱԺ-ի էլ ինքը եղել է ու լինելու է, բայց դա ի՞նչ կապ ունի ներկա Հայաստանի հետ, ՀՅԴ-ում կամ չգիտեն, կամ խնդիր չեն դնում բացատրել: Ոչ մի նորություն չկա նաև ՀՅԴ-ի ընտրացուցակում, իսկ ընդհանրապես ամենաճիշտը ՀՅԴ-ի նախկին անդամ Աղվան Վարդանյանն էր, որ հարցեր էր տալիս իր կուսակցությանը ու ի պատասխան հեռացվեց կուսակցությունից:
Քաղաքական պասից ուզում է դուրս գալ ՕԵԿ-ը, որ 2017-ի ընտրություններում ձախողեց ռեբրենդինգը` մտնելով նոր ու անհասկանալի կերպարի մեջ, իսկ հիմա որոշել է, որ փորձված թանն անփորձ մածունից լավ է ու զորակոչել է վետերաններին: Աժ նախկին նախագահ Արթուր Բաղդասարյանի վերադարձը ԱԺ հավասարազոր է իր համար սենսացիայի, ընտրողից պահանջելու է բացարձակ ամնեզիա:


«Լուսավոր Հայաստանը» նույնպես հավակնում է երկրորդը լինել և կարող է նաև հաջողության հասնել, եթե իսկապես ստացել է ֆինանսական մեծ աջակցություն ու կարևոր խնդիր` դառնալ այն քաղաքական ուժը, որի դերում ձախողվեցին ՀՀԿ-ի ոսկե երիտասարդները ու հիմա թաքնված ռեբրենդինգի մեջ են` համագործակցելով թե ՔՊ-ի հետ (ոմանք նույնիսկ ՔՊ-ի ընտրացուցակով Երևանում թաղապետ դարձան), թե «Լուսավոր Հայաստանի»: Բայց այդ դեպքում անհասկանալի է, թե ո՞րն է լինելու ԼՀԿ-ի դերը 7-րդ գումարման ԱԺ-ում:


Ընտրությունների ամենավիճահարույց քաղաքական ուժը նորաստեղծ «Սասնա ծռերն են», որ 2017-ին կոչվում էին ահաբեկիչներ, 2018-ին ուզում են հեղափոխական լինել, 2019-ից` պատգամավոր: Շեշտակի կարիերա է` բանտից ԱԺ: Թեպետ Հայաստանում բանտն ու խորհրդարանը հաճախ են համատեղվում կուսակցությունների կյանքում (ՀՀՇ, ՀՅԴ, ՔՊ): Արմատականության իրենց անհասկանալի տեսակետներով նրանք հիշեցնում են այլմոլորակայինների, որ հայտնվել են Նոյի երկրում ու ուզում են պատմությունը սկսել այն կետից, երբ տապանը ափ հասավ: Բայց հազարամյակներ են անցել ու մարդկությունը վաղուց լուծել է այն խնդիրները, որ նրանք ուզում են ստեղծել բոլորիս համար իրենց գոյությամբ:
Ընտրությունների նորեկների` «Ազգային առաջընթաց», «Քրիստոնյա-ժողովրդական վերածնունդ» ու «Քաղաքացու որոշում» կուսակցությունների համար ընտրություններ-2018-ը քաղաքական բեմելի փորձ է լինելու: Ոչ ավելին:


Ընտրություններում իր առանձնահատուկ գույնն ունի «Մենք» դաշինքը, որ իսկապես կարող է դառնալ կառուցողական ընդդիմություն ՔՊ-ի իշխանության համար: Ընդհանուր պատմությունը սկսելով «Ելք» դաշինքով` այսօր 3 կուսակցությունները` ՔՊ-ն, «Հանրապետությունը» ու «Լուսավոր Հայաստանը» հայտնվել են տարբեր դիրքերում: ՔՊ-ն քայլեց (բառացիորեն) դեպի իշխանություն, ԼՀԿ-ն փորձում է միջակայքում տեղավորվել` փոխարինելով ԲՀԿ-ին, «Հանրապետությունը» շարունակեց այն ճանապարհը, որ ուրվագծել էր հիմնադիր համագումարում` բացարձակ արժեք հայտարարելով Հայաստանի ինքնիշխանությունն ու անկախությունը, լինելով ու մնալով ընդդիմություն: Ոմանք նոր դաշինքը համարում են իրավիճակային (և չեն ուշանում հիշեցնել, որ 2017-ի ընտրություններում Ազատ դեմոկրատների հաջողությունը մնաց 1 տոկոսի շրջագծում), բայց նույնիսկ այդ պարագայում «Մենք» դաշինքը փաստացի ընտրություններում միակ ուժն է, որ Հայաստանը չի ցանկանում պարփակված տեսնել ԵԱՏՄ+ՀԱՊԿ շրջագծում ու քաղաքականության դիվերսիֆիկացման անհրաժեշտության հարց է դնում` եվրոպական մոդելի ժողովրդավարության ստեղծումով ու տնտեսական զարգացման ռեալ հիմքերը տեսնելով Արևմուտքի հետ համագործակցության մեջ` այնտեղ են այսօր թե նոր տեխնոլոգիաները, թե ֆինանսները, թե քաղաքական կամքը` Հայաստանին ոչ թե ենթակա, այլ հավասար գործընկեր տեսնելու մեջ:
Ընտրողի համար փաստացի միայն «Մենքն» է ստեղծում ընտրության տարբերակ, որովհետև 11 քաղաքական ուժերից 10-ի քաղաքականությունը նույնն է:


Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հ.Գ. Դեկտեմբերի 10-ին կերևա` ինչ ապագա ընտրեց Հայաստանն իր համար: Եվ դեկտեմբերի 11-ից իրական ռեբրենդինգի խնդրի առաջ է կանգնելու ՔՊ-ն, որ այսօր շարունակում է թավշե էյֆորիան, իսկ 2019-ից ստիպված է լինելու խոստումների կատարման ժամանակի մեջ մտնել ու չի բացառվում, որ այլևս փողոցում ունենալու է ոչ միայն կողմնակիցների, այլև` հակառակորդների, եթե, իհարկե, նրանք որոշեն փողոցը գործոն դարձնել ու կարողանան մարդկանց փողոց դուրս բերել` ի պաշտպանություն իրենց տեսակետների, ոչ թե իշխանության դեմ պայքարի:

Դիտվել է՝ 4705

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ