Վերջերս ԵՊՀ-ում ամփոփվեցին լիտվերենի դասընթացի արդյունքները: Սա Լիտվային նվիրված ԵՊՀ-ի հերթական միջոցառումն էր:
Ինչու՞ են ԵՊՀ-ում այդքան մեծ ուշադրություն դարձնում Լիտվային, լիտվերենին...
Այնուամենայնիվ, ի՞նչ է մեր ուզածը. իրար ոչնչացնել, իրար ստորացնել, իրար վիրավորել, կատարվածի մեղքն իրար վրա գցել, ամեն ինչ ջարդել-փշրել ու վերջում բոլորով (շեշտում եմ՝ բոլորով) կանգնել ողբերգության առա՞ջ...
Վերջին շրջանում հրապարակված և ինձ հայտնի դարձած բոլոր սոցհարցումները վկայում են այն մասին, որ Նիկոլի վարկանիշը խայտառակ անկում է ապրել։ Նշանակում է՝ ջրերը զուլալվում են։ Ամբոխը նորից ժողովուրդ է դառնում։ Մահացու վտանգ Նիկոլի իշխանության համար...
Չկա ավելի դաժան պատիժ, քան երբ մարդ տասնամյակներ շարունակ նայելով «իր զավակներին», տեսնում է ակներև, զռռացող նմանությունը նրանց և իր «տիեզերական անբարոյական» կնԳա երբեմնի «դոմփողների» միջև...
Ինձ համար սկզբունքային է, որ եկեղեցին պետությունից անջատ պետք է լինի:
Ես 6 տարի դասավանդել եմ ճեմարանում, այսօրվա կաթողիկոսի գործընկերն եմ եղել հրատարակչությունում...
Երբ թշնամու պատվերով երկրիդ ղեկավարը անպատկառ բառապաշարով լուտանք է թափում հոգեւոր դասի եւ անձամբ հոգևոր առաջնորդի վրա, ինձ քիչ է հետաքրարում, թե ինչքանով է Էջմիածինը մեղավոր...
Հենց մի հատ արտառոց կամ զավեշտալի բան ա կատարվում, միանգամից Ֆեյսբուքում սկսվում ա հունահռոմեական ոճի ձևավոր սրամտավազքը։ Սրամտություն սրամտության հետևից՝ իրար հերթ չտալով, իրար կրունկ կոխկրճելով...
Մեր ներկա վիճակն ու անկախություն կոչեցյալ ժամանակահատվածում մեր քաղաքականությունը կարող է կարճ ձևով բնութագրվել որպես ամնեղսունակ ու շուստրի քայլերով, երբեմն էլ վազքով դեպի հերթական փոսը գնալու ընթացք։
Նման իրավիճակում մեր գիտակցությանը չի հասնում այն բանը, որ մեր ընթացքը ուրիշների գոյապայքարի հետևանք է՝ հիմնականում անկախ մեզնից...