Իրանի և Միացյալ Նահանգների միջև բանակցությունների հինգերորդ փուլի ավարտից հետո Իրանի գլխավոր բանակցող, արտգործնախարար Աբբա Արաղչին հայտարարել է, որ «դա բանակցությունների ամենապրոֆեսիոնալ փուլերից մեկն էր»։ «Մենք անսասան ենք մեր դիրքորոշումներում։ Ամերիկյան կողմն այժմ հստակ պատկերացում ունի Իրանի դիրքորոշման վերաբերյալ»,- շեշտել է նա։               
 

Արևմուտքի «մայրամուտը»

Արևմուտքի «մայրամուտը»
24.11.2017 | 03:25

Չնայած «համարձակություն» էինք ունեցել ասելու, որ, ըստ ամենայնի, ԵՄ-Հայաստան համաձայնագիրը չի ստորագրվի` հաշվի առնելով մի շարք հանգամանքներ, առաջին հերթին` Արևելյան գործընկերության գագաթնաժողովի եզրափակիչ հայտարարությունում Ղարաբաղին առնչվող պարբերությունը, որում Հայաստանը պահանջում էր «չլղոզել» ինքնորոշման և տարածքային ամբողջականության սկզբունքները, հայտարարությանը տալ այն «տեսքը», որն առկա էր Ռիգայի գագաթնաժողովում, ապա և` ԵՄ-Հայաստան նախաստորագրված փաստաթղթում, այնուհանդերձ, մեր հստակ տեղեկություններով` Հայաստանը, նրա ղեկավար Սերժ Սարգսյանը Բրյուսել են մեկնել` փաստաթուղթը ստորագրելու հաստատակամությամբ: Եզրափակիչ հայտարարությունը հատուկ կարծիքով «կտրելու» առաջնահերթությամբ:


Այնուհանդերձ, բաց է հարցը` հաղթահարվա՞ծ է ամբողջովին ռուսական վետոն, թե՞ հնարավոր է ստորագրումից հետո, տարածաշրջանն իրենով անող, Իրան-Թուրքիա-Ռուսաստան նոր առանցք գծող, Իրան-Ադրբեջան-Ռուսաստան նոր գազամուղ կառուցող, Սիրիայում իր սուրը փառքով պատյան դրած Ռուսաստանն ինչ-որ պահի փորձի ԵՄ-Հայաստան անիվների մեջ սեպ խրել: Ի վերջո, «Զվեզդա» հեռուստաընկերության ղեկավարությունը որքան էլ ներողություն խնդրի հայկական դեսպանատնից, հաղորդումը հեռարձակվել է, իր «սև» գործն արել, և որքան էլ նրանում ադրբեջանական «հետճաշյա մանանեխ» կամ հայաստանյան «ներքին» հետք «փնտրենք», նման բաները հենց այնպես չեն լինում. քաղաքականության մեջ մանրուքներ չկան, ավելին` սատանան միշտ էլ մանրամասների մեջ է լինում:


Բոլոր դեպքերում, փաստն այսօր կկայանա` փաստաթուղթը կստորագրվի: ՈՒ դա կլինի լուրջ ձեռքբերում Հայաստանի համար, այն էլ այս փուլում, երբ Հայաստանի շուրջ տարածաշրջանը նորովի վերադասավորվում է: ՈՒստի դիտարկենք փաստաթղթի ուժեղ և թույլ կողմերը:
Եթե այնպես ստացվի, որ այն ստորագրվի հայաստանյան «հատուկ» կարծիքով` ղարաբաղյան հիմնախնդրին առնչվող, ապա փաստաթուղթը կկորցնի իր ամենամեծ գեոքաղաքական հմայքն այն առումով, որ ԵՄ քսանութ երկիր կճանաչի ղարաբաղյան այսօր առկա ստատուս քվոն, որից դեպ արցախյան անկախության ճանաչում «մեկ քայլ» է - ժամանակի հարց կարող է լինել աշխարհի համար: Ինչ վերաբերում է փաստաթղթի «հմայքներին», դրանք շատ են` սկսած նախադեպային լինելուց, որպես քաղաքական այլընտրանք, երբ Եվրասիական միության երկիրը նաև հարևանության մաս է կազմում Եվրոպական միության, ինչն էլ «նոր խոսք» է վերադասավորվող տարածաշրջանի, իր մայրամուտն ապրող Արևմուտքի համար… Ձգենք պաուզան, ասելու` եթե այնպես ստացվի, որ Անգելա Մերկելը մինչև դեկտեմբերի ավարտ չկարողանա կառավարություն ձևավորել և ստիպված լինի գնալ նոր ընտրությունների` անհայտ հեռանկարով, ապա նրա շուրջ համախմբված «բրեկզիտներին» մի կերպ դիմագրավող ծերուկ «Յուրոփի» համար հաստատապես լավ օրեր չեն գա, և Արևմուտքը կրկին կկանգնի «մայրամուտի» առաջ, ինչի առաջին շահառուն կարող է լինել հարգարժան ԱՄՆ-ը, որն այս պահին նույն «Յուրոփին» ստիպում է պատժամիջոցներ կիրառել Ռուսաստանի նկատմամբ:


Ահա հենց այստեղ է Հայաստանի գրեթե գլոբալ, «դարակազմիկ» դերակատարությունը: Ստորագրվող փաստաթղթի գերագույն հմայքն այն է, որ նրանով ամրագրվում է պատմական փաստ` Հայաստանը դառնում է կամուրջ երկու միությունների միջև: Եվ «Յուրոփը», որն առանձնապես շահագրգիռ չէ Ռուսաստանի նկատմամբ պատժամիջոցների կիրառմամբ, կկարողանա եվրահամաձայնագրված Հայաստանով իրականացնել քայլեր, «շրջանառություններ»` «շրջանցելով» Ռուսաստանի պատժամիջոցները: Իր հերթին էլ Ռուսաստանը նույնը կանի եվրասիական «նապարնիկ» Հայաստանի միջոցով:
Ահա թե ինչու, և առաջին հերթին, մայր-Ռուսաստանը դեմ չէր և չէ Հայաստանի եվրոպացմանը: Ահա թե ինչու Սերժ Սարգսյանը հաստատակամ է սույն փաստաթուղթը ստորագրելու հարցում, թեկուզ` հատուկ կարծիքով: Ահա թե ինչու Ռուսաստանը հերթական անգամ մեր քթից չի բերի իր գրկից մեր փախուստը:


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 3544

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ