Տեղի ունեցածը գավառամտության հաղթանակն էր գիտության, կրթության ու ակադեմիական արժանապատվության նկատմամբ

Այն, ինչ երեկ (03.05.2025 թ.-irates.am) տեղի է ունեցել ԵՊՀ գիտական խորհրդի նիստերի դահլիճում ոչ թե սխալ է, ոչ թե թյուրիմացություն, այլ բացահայտ խայտառակություն։

«Տավուշ» հայրենակցական միության համագումարի անցկացումը ԵՊՀ գիտական խորհրդի նիստերի դահլիճում, աննախադեպ, խիստ մտահոգիչ և անընդունելի է։

ԵՊՀ գիտական խորհուրդը բարձրագույն գիտակրթական մարմին է, որի նիստերի դահլիճը բացառապես ծառայել է ակադեմիական, գիտական ու կրթական նպատակների համար։ Այդ դահլիճը օգտագործել որևէ տարածաշրջանային կամ համայնքային կառույցի հավաքի համար՝ հատկապես եթե այն բացարձակ կապ չունի համալսարանական օրակարգի հետ, խաթարում է բուհի ակադեմիական միջավայրի լրջությունը։

Հայրենակցական ժողովները կարող են ունենալ իրենց դերն ու նշանակությունը, բայց դրանք պետք է հեռու լինեն համալսարանից, ԵՊՀ-ն հայրենակցական և այլ ազդեցության խմբերի ժողովասրահ չէ։

Այսպիսի երևույթը կարող է վտանգավոր նախադեպ ստեղծել՝ համալսարանը դարձնելով տարբեր շահախնդիր խմբերի հանդիպումների հարթակի (Հայաստանում կա գրանցված ավելի քան հարյուր հայրենակցական միություններ)։

Հարց է առաջանում՝ ինչո՞ւ և ի՞նչ պայմաններով է այդ դահլիճը տրամադրվել, և արդյո՞ք չեն խախտվել բուհի ներքին իրավական ակտերը։

ԵՊՀ ռեկտորի աթոռապահը պետք է հստակ պատասխան տա թե՛ համալսարանականներիս և թե՛ հանրությանը՝ ո՞վ է նախաձեռնել, ո՞վ է թույլատրել և ի՞նչ հիմքով։

Տեղի ունեցածը գավառամտության հաղթանակն էր գիտության, կրթության ու ակադեմիական արժանապատվության նկատմամբ։ ԵՊՀ-ն պետք է հեռու պահել քաղաքական, կուսակցական և հայրենակցական խմբավորումների ազդեցությունից։

Երևանի պետական համալսարանը իր 106-ամյա պատմության մեջ երբևէ չէր հայտնվել նման իրավիճակում:

Յուրի Ղամբարյանի, Հակոբ Մանանդյանի, Ռադիկ Մարտիրոսյանի, Արամ Սիմոնյանի և ԵՊՀ մյուս երախտավոր ռեկտորների աթոռին պատահաբար հայտնվածը թույլ է տվել, որ Մայր բուհն իջեցնեն գավառական ակումբի մակարդակի։ Սա կառավարչական կամ կազմակերպչական սխալ չէ, այլ բարոյական սնանկացման մասին հայտարարություն, որի տակ ստորոգերել է հենց ինքը՝ ԵՊՀ ռեկտորի աթոռապահը, ով փաստացի դարձել է նիկոլական իշխանության բարոյական անկման թուլակամ ուղեկիցը։ Իսկ թուլակամությունը՝ համալսարանական միջավայրում, հանցագործություն է։

Մայր բուհի ռեկտորի աթոռապահին, որի մասին համալսարանականները կես կատակ, կես լուրջ ասում են` «Հովոն եկավ ապացուցելու, որ համալսարանը առանց ռեկտոր էլ կարող է աշխատել», մնում է միայն մի բան անել՝ հրապարակային ներողություն խնդրել համալսարանականներից։

Արմեն ԱՎԵՏԻՍՅԱՆ

ԵՊՀ դասախոս

Մեկնաբանություններ