Վերջերս ավերիչ կարկտի պատճառով մեր ժողովուրդը օրհասի հանդիպեց, ու բազում ընտանիքներ թշվառության տաշտակի առջև կանգնեցին։ Եվ, ըստ գյուղնախարարության հաշվարկների, մի օրում տասնյակ միլիոնների (դոլարով) ազգային կորուստ ունեցանք։ Բայց գոնե լավ էր, որ այդ բնության օրհասը մարդկային կորուստներ չտվեց, ինչպես այս օրերին Ամերիկայի Օկլահոմա նահանգի սարսափելի պտտահողմը մոտ հարյուր մարդու մահվան պատճառ դարձավ։

Ձմռան սառնամանիքին ծառերը կանգնած են տերևազուրկ, և թվում է, թե նրանց կյանքը նույնպես ընդմիշտ ավարտվել է: Սակայն գարնանը ծառերը նոր տերևներ ու գեղեցիկ ծաղիկներ են տալիս, և պտուղներ են սկսում երևալ: Այդպես եղավ ինձ հետ իմ խաչելության և հարության ժամանակ, ու այդպես է նաև իմ հավատարիմ խաչակիրների հետ: Թեև թվում է, թե նրանք ջախջախված ու անկենդան են իրենց խաչի տակ, նրանք շարունակում են գեղեցիկ ծաղիկներ ու հավիտենական կյանքի սքանչելի պտուղներ տալ, որոնք մնում են հավիտյան:

Հոգեգալստին հաջորդող` անցնող շաբաթը Հռիփսիմյաց սուրբ կույսերի շաբաթն էր, որին նախորդեց Եղիա մարգարեի տոնը: Տևական ժամանակ է, ինչ տերունական օրերին` բուն Պատարագի ժամանակ, Էջմիածնի Սբ. Գայանե եկեղեցում փակվում է դեպ Սբ. Գայանեի խորան տանող դուռը: Մինչ այդ մշտապես հնարավոր է եղել խորանում ծնկել ու Պատարագն ունկնդրել նաև խորանում: Ասացին` ելումուտը խանգարում է Պատարագի ընթացքին, դրա համար են դուռը փակում:

Հռոմի պապ Ֆրանցիսկոսը հրաժարվելով Վատիկանի պապական կացարանից, ապրում է Վատիկանի տարածքում գտնվող Սանտա Մարտա հյուրանոցում` կարդինալների ու քահանաների հետ: Իր` պատմության մեջ աննախադեպ, որոշումը պապը այսպես է բացատրել

Այժմ, երբ հավատացյալները վերցնում են իրենց խաչը և հետևում ինձ, իմ միջոցով երկինք են մտնում ու սկսում վայելել այն անսահման երանությունը, որն աշխարհը չի կարող հասկանալ, քանզի երկինքը փակված է անհավատության առաջ: Հույսն ու փորձառությունը անհավատին կուսուցանեն, որ ուրախությունը հաջորդում է տառապանքին, բայց այդ երջանկությունը տևական չէ: Իսկ իմ զավակներին ես տալիս եմ ցավի ամոքում, կատարյալ երանություն ու խաղաղություն: Նրանք, ովքեր ուրախությամբ վերցնում են իմ խաչը, պաշտպանված են լինում դրանով և միշտ պաշտպանված լինելով այդ խաչով՝ վերջում երկինք են մտնում:

Մարտի 31-ին այս կամ այն կերպ, ազգովին տոնեցինք Հիսուսի հարության տոնը՝ Զատիկը։ ՈՒ այժմ դրան հաջորդող ավետարանական իրադարձությունների մասին չէ, որ պետք է գրենք, երբ մեր Տեր Հիսուսը քառասուն օր երկրի վրա երևաց Իրեն հավատացողներին ու նրանց հաստատեց ու զորացրեց գալիք բարի պատերազմում հաղթող լինելու համար։ Խոսելու ենք այն մասին, թե ինչպես տոնեցինք կամ, ավելի ճիշտ, ինչպես չտոնեցինք քրիստոնյաներիս համար ամենանվիրական համարվող Հարության տոնը։

1. Սերը փորձաքար է, որի միջոցով հասու են դառնում ճշմարտության իսկությանը. դրանով բոլոր մարդիկ կիմանան, որ դուք իմ աշակերտներն եք: Ես նույնպես օգտվում եմ արդարության սրից: Ոմանք առաջին հայացքից հակված են մտածելու, որ ես Սողոմոնի նման մտադիր եմ իմ գործն ավարտել առանց ողորմության, բայց իմ նպատակը, ինչպես նրանը, սիրո փորձաքարը կիրառելն է, որը վեր կհանի ճշմարտությունը և ցույց կտա, որ դուք այն նույն Սիրո Աստծո զավակներն եք, որն Իր կյանքը տվեց ձերը խնայելու համար: Հետևաբար, պետք է մնաք այդ սիրո մեջ և ծառայեք միմյանց, նույնիսկ ձեր կյանքը տաք՝ ծառայելու ուրիշներին, ինչպես որ ես տվեցի իմ կյանքը ձեզ համար: Ինչպես ես եմ կենդանի, դուք նույնպես կենդանի եք լինելու:

Ծառայությունը հոգևոր կյանքի գործունեություն է. դա սիրուց ներշնչված բնական զոհաբերությունն է: Աստված, որ Սեր է, մշտապես հոգ է տանում Իր արարչությանը և կամենում է, որ Իր արարածները, հատկապես մարդը, որին Նա ստեղծեց Իր սեփական պատկերով ու նմանությամբ, երբևէ ծույլ չլինեն:

Այո, յուրաքանչյուր նոր եկեղեցու ծնունդ քայլ է դեպի երկինք, քանզի երկինք տանող ընթացքը սկսվում է եկեղեցու սուրբ ավազանից, ասել կուզի` մկրտությունից։

Քանի որ Հիսուս Քրիստոսի Համբարձման ու Սուրբ Հոգու գալստյան տոներն իրարից ընդամենը տասն օր է բաժանում, որոշեցինք այս անգամ այդ երկու կարևորագույն տոների մասին գրել մեկտեղ, որպեսզի ընթերցողը առավել խորությամբ ըմբռնի դրանց նշանակությունը։ Սկսենք Հիսուսի համբարձումից, որը տեղի ունեցավ Իր հրաշափառ հարությունից ուղիղ քառասուն օր անց։