Երեք տարի առաջ էր, Հովհաննեսին հանդիպեցի Լևոն Անանյանի աշխատասենյակում: Այն ժամանակ նա խմբագրում էր Հայաստանում Իրանի Իսլամական Հանրապետության դեսպանատան մշակույթի կենտրոնի «Միհր» ամսագիրը: Դեսպանատան մշակույթի գծով խորհրդականն էր, թարգմանչուհին, Լևոն Անանյանն ու Դավիթ Մուրադյանը:

«Ամեն մարդու, որ քեզնից ուզում է, տուր, և ինչ-որ մեկը քեզնից վերցնի, հետ մի պահանջիր»։ Հիսուս Քրիստոսի այս պատվիրանը, թերևս, առավել չափով հատկանշական է դրամատներին, որոնք առանց երաշխիքի ոչինչ չեն տալիս ու պահանջում են տվածից ավելին: Այս ոլորտի ծառայողներն էլ իրենց գործի բերումով, թվում է, կյանքում ավելի հաշվենկատ են և նյութական արժեքներին հետամուտ: Այո, նյութի գերիշխանության ներքո սպառողական մեր հասարակության մեջ առանց այն էլ հեշտ չէ հանդիպել հոգևոր արժեքներին մերձ գտնվողների, էլ ուր մնաց թե` փողի հետ գործ ունեցողների հավաքի շրջանակներում:

-Ի՞նչն է բազմապատկում մեր մեջ ոգու զորությունը։ -Հաղթահարված գայթակղությունը։ Անվախճանի, այսինքն` սիրո ներկայությունը մահկանացու էակներիս մեջ առաջացնում է մահվան, որպես անվախճանի մուտքի, ցանկություն։

Եթե ընթերցողը հիշում է, մեր թերթի էջերում մի անգամ գրեցինք Վանգայի կեղծ գուշակությունների մասին։ Ժամանակն է գրելու մեկ այլ «մարգարեի»` աշխարհին հայտնի Նոստրադամուսի մասին։ Այս «մարգարեի» անունն արդեն հինգ դարից ավելի է, ով ասես օգտագործում է` սկսած թագավորներից, վերջացրած տաքսու վարորդներով, որոնց միջոցով ուզածդ լուրը կարող ես տարածել։ Որտեղի՞ց է այդ լայնամասշտաբայնությունը:

Այսօր Հայ առաքելական սուրբ եկեղեցին անբաժան է պետությունից բոլոր այն բարդություններում և դժվարություններում, որոնք ծառացած են երկրի առջև։ Այսինքն` զուգահեռ ընթացք է, բազում են խոչընդոտները, արգելափակոցները, որոնք կամ պիտի հաղթահարել, կամ շրջանցել, կամ էլ հաշտվել դրանց գոյությանը։ Այս ճշմարտությունը հիշեցնելով ընթերցողին` անցնենք բուն խնդրին։

Գերեզմանամատուռը հսկայական, մեր Զվարթնոցի տաճարի անսյուն կառույցի նման ոսկեզօծ ճառագայթներով գեղեցիկ գմբեթածածկ կառույցի ներքո է, որի բարձրությունը մոտավորապես 50 մետր կլինի: Ամենավերևի մասում կլոր պատուհան կա լույսի համար, որից վեր կանգնած է աշխարհի բոլոր խաչերի Խաչը. քրիստոնյաների պահապանն ու հաղթության զենքը

Երուսաղեմում սուրբ Հակոբոց վանքում կայացած հնգանուն քվեարկությամբ Երուսաղեմի նվիրապետական աթոռի 97-րդ պատրիարք ընտրվել է Նուրհան արքեպիսկոպոս Մանուկյանը: Հիշեցնենք, որ համաձայն կարգի` պատրիարքի ընտրությունը պետք է հաստատեն Ամենայն Հայոց կաթողիկոսը և Երուսաղեմի իշխող պետության ղեկավարը:

Երուսաղեմի ս. Հակոբյանց պատրիարքական աթոռին նստեց 97-րդ նորընտիր պատրիարք ՆՈՒՐՀԱՆ արքեպիսկոպոս ՄԱՆՈՒԿՅԱՆԸ։

«Այր և կին` մի մարմին»: Սուրբ պսակի ժամանակ քահանան օրհնում է նորապսակներին, որպեսզի միշտ միասին ապրեն ու մեկ մարմին դառնան` իրենց մաքրությամբ, սիրով ու հավատքով, ու ապրեն միասին երկար, շատ երկար տարիներ: Իսկ ամենակարևորը` սիրեն իրար անկեղծ ու անշահախնդիր սիրով: Ներկայացվող պատմությունը դրա վառ վկայությունն է:

Հունվարի 23-ին Երուսաղեմում կայացել է հայ նվիրապետական աթոռներից մեկի` Երուսաղեմի պատրիարքության նոր պատրիարքի ընտրության առաջին փուլը: Հնգանուն ցուցակից կանխավ իրենց թեկնածությունը հանել են Խաժակ արքեպիսկոպոս Պարսամյանը և Վիգեն արքեպիսկոպոս Այքազյանը: