Երբ ապաշխարությունը, զղջումը և մեղքերի խոստովանությունը ամբողջական են, մեղքերի թողությունը դառնում է կատարյալ, սակայն առանձնակի թերի է, քանզի տարբեր են: Մեկը կարող է զղջալ իր գործած մեղքերի կամ հանցանքների համար և խոստովանել, թե մեղք կամ հանցանք է գործել, սակայն մնա առանց ապաշխարելու։ Օրինակ, մեկը կարող է մարդ սպանել և բանտ նետվել և բանտի մեջ չարաչար զղջալ ու ցավ զգալ իր արածի համար, բայց սա չի նշանակում, որ ապաշխարեց։

Այո, քանի որ եկանք ու ահա թե ուր հասանք, ա՛յ ժողովուրդ, որ էս սոդոմական աղտեղության մասին ենք գրելու, որ մինչ իսկ հայոց խորհրդարանի ամբիոն բարձրացավ: ՈՒ չլինի թե սկսված այդ վարակը շատ տարածվի, թե չէ մի տասը արդար էլ չենք գտնելու մեր ազգի մեջ, որ Աստված նրանց երեսին նայի ու մեզ Սոդոմ-Գոմորի պատժի կրակին չմատնի։

ԳՈՒՐԳԵՆ սարկավագ ՂԱԼԱՄՅԱՆԻ մասին լսել եմ ընկերներիցս: Գորիսի հիվանդանոցի միջանցքներում, հիվանդասենյակներում շրջող սևազգեստ մարդու մասին անդրադարձ կար նաև «Գորիսն այսօր» ֆեյսբուքյան էջում, ասվում է, որ սկզբում զարմանում են` տեսնելով նրան, հետո զարմանքը փոխվում է սփոփանքի, սիրո և հավատի մի զգացողության. «Նա խոնարհ շարունակում է իր աստվածահաճո խոսքն ու հոգատարությունը ամեն երեկո հասցնել կարիքավորներին։ Շնորհակալ ենք և ցանկանում ենք, որ հայ հոգևորականի օրինակելի այս մոտեցումը վարակիչ լինի ամենուր»։

Կարծես վերնագրի մեջ սխալ կա արդեն, բայց համբերությամբ մինչև վերջ կարդալուց հետո կհամոզվեք, որ այդպես չէ, քանզի Աստծո համար անհնարին բան չկա:

«Կինը տեսավ, որ ծառի պտուղը լավ է ուտելու համար, ակնահաճո է ու գրավիչ` ըմբռնելու համար: Նա առավ նրա պտղից, կերավ ու տվեց իր մոտ կանգնած ամուսնուն, և նրանք կերան» (Ծննդ. 3; 6)։

«Պիտի գա ժամանակ, երբ չպիտի անսան ողջամիտ վարդապետությանը, այլ, յուրաքանչյուրն ըստ իր ցանկությունների, ուսուցանողներ պիտի հավաքի իր շուրջը՝ իր ականջներին հաճելի բաներ լսելու մարմաջով. և նրանք ականջները պիտի դարձնեն ճշմարտությունից ու պիտի մոլորվեն գնան առասպելների հետևից» (Բ Տիմ. 4; 3-4)։

«Այն ամենը, ինչ կկամենաք, որ մարդիկ ձեզ անեն, այդպես և դո՛ւք արեք նրանց, որովհետև ա՛յդ իսկ են Օրենքն ու մարգարեները» (Մատթ. 7;12)։ Ոսկե օրենքը մեզ հրահանգում է մեզ նմանի հետ վարվել այնպես, ինչպես կուզենայինք, որ մեզ հետ վարվեն ընդհանրապես:

«Բայց բարու և չարի գիտության ծառից մի՛ կերեք, որովհետև այն օրը, երբ ուտեք դրանից, մահկանացու կդառնաք» (Ծննդ. 2;17)։ Աստվածաշնչի առաջին իսկ էջերից մարդը իմանում է հոգու և մարմնի ախտերի փոխադարձ կապվածության և ներգործության մասին:

Աստվածաշնչում ասված է, որ Աստված, երբ ստեղծում էր աշխարհը, ամեն բան իմաստությամբ կարգավորեց ու դասավորեց ամեն ինչ «թվով, կշռով ու չափով»: Դա նշանակում է, որ ամբողջ արարչության մեջ ի սկզբանե հաստատված է Աստվածային կատարյալ ներդաշնակություն:

Ասենք թե մեկն ասի. «Վաղը լիալուսնի օր է»: Հետո ի՞նչ, կասեն շատերը: Այդպես պատասխանողները պարզապես չգիտեն, թե ինչ ազդեցություն ունի լուսինը մարդկության կյանքում: