Լուսավոր և անթառամ է իմաստությունը, դյուրին է հայտնվում իրեն սիրողներին և հեշտ է գտնվում փնտրողներից։ Նա ինքն է հասնում իրեն ցանկացողներին՝ ավելի շուտ ճանաչվելու համար։ Ով վաղ է ելնում նրան փնտրելու, նա չի չարչարվի, որովհետև դեգերելիս կգտնի այն իր դռան մոտ։ Նրա մասին մտածելն արդեն կատարյալ իմաստություն է, և ով տքնում է նրա համար, շատ շուտ էլ կթեթևանա հոգսից։ Արդարև, իմաստությունն ինքն է շրջում՝ գտնելու իրեն արժանի եղողներին, և քաղցրությամբ հայտնվելով նրանց շավիղների վրա, ինքն է նրանց տալիս ամեն մի հնարագիտություն։
Իմաստություն Սողոմոնի 6. 13-17