Ամեն ինչ դարձել է իրականության շեղված տեսակն ու կերպը:
Աստծո ստեղծած տղամարդու և կնոջ փոխարեն ինչ-որ գենդերներ, այլասեՌվածներ ու ռոբոտացված մտածելակերպով սուբյեկտներ են։
Հայաստանի հողի վրա 11-րդ դարի առաջին կեսում իրար պիտի հանդիպեին, իրար հետ ընդհարվեին Բյուզանդիան և Արևմտյան Ասիայում առաջ եկած նոր հզոր ուժը՝ սելջուկները:
Նիկոլ Փաշինյանը կողմ է Արցախն Ադրբեջանին հանձնելուն, բայց նա նաև Հայաստանն է հանձնում թուրք–ադրբեջանական զույգին։ Այս երկրորդ մասն, իմ տպավորությամբ, ոչ բոլորն են ընկալում։
Շատերի մոտ գուցե տպավորություն ստեղծվի, թե խոսքը Տիրոջ ճշմարիտ ուղու մասին է, մինչդեռ հայրենիքին անմնացորդ ծառայելու ուղին պակաս կարևոր չէ։ Կարդացեք Նժդեհ։
Երբ ընդդիմությունը գնում է հոսանքի ուղղությամբ` իր հետ տանելով մեր ինքնությունը սղոցած փայտե տաշեղները, չեմ ուզում այլևս հավատալ նրա բոցաշունչ բռնկումներին։
Փոխվեցի:
«Անջատում՝ հանուն փրկության» բանաձևը հիմա գերարդիական է։ Այն կիառելի է ներքաղաքական կյանքում։ Պետք է պետությունից անջատել Նիկոլ Փաշինյանին՝ հանուն փրկության։
Աշխարհում չկա մի դեպք, որ, Հայրենիքի մի մասը զիջելով, հնարավոր լինի ստանալ խաղաղություն, ընդհակառակը, այնուհետև կորցնում են ամբողջ Հայրենիքը և դառնում գաղթական։
Ստորև ներկայացվող վերլուծությունը բերված է թուրքական մամուլի նյութերից։ Այն արտացոլում է Անկարայի քաղաքական և փորձագիտական շրջանակներում շրջանառվող տեսակետները Զանգեզուրի միջանցքի վերաբերյալ։ Տեքստը ցույց է տալիս, թե ինչպես է Թուրքիայում ներկայացվում միջանցքի ռազմավարական նշանակությունը՝ որպես էներգետիկ, լոգիստիկ և աշխարհաքաղաքական խաչմերուկ, որտեղ Անկարան փորձում է ամրապնդել իր դիրքերը...