Ապրելու դեղը

Ժամանակներ առաջ բռնակալներից մեկին չհաճոյանալու ու չենթարկվելու համար մի հայտնի բժշկի բանտ են նետում և տեղավորում մենախցում, ձեռքերին ու ոտքերին շղթաներ հագցնելով: Օրապահիկը` մի կտոր չոր հաց և մի բաժակ ջուր: Բայց քանի որ բժիշկն օժտված էր արտակարգ խելքով և հնարամտությամբ, բռնակալը պարտավորեցնում է բանտապետին` ուշադիր հետևել կալանավորին և նրա յուրաքանչյուր արարքի մասին իրեն տեղյակ պահել: Երկար ժամանակ ապարդյուն սպասելուց հետո, բռնակալը եղելությունը պարզելու նպատակով բանտախուց է ուղարկում իր համհարզին:
Հանդիպելով բանտարկյալին, համհարզն ապշում է` իր առաջ տեսնելով մի առողջ ու կենսուրախ մարդու: Երբ նա սկսում է հարցաքննությունը, զարմանալով լսում է խոր իմաստությամբ լի խոսքեր: Չզսպելով հիացմունքը, նա հարցնում է. «Ինչպե՞ս եք կարողացել պահպանել ձեր ինքնատիրապետումը այսպիսի անմարդկային պայմաններում»: Բանտարկյալը պատասխանում է. «Մի՞թե դուք չգիտեք, որ ես բժիշկ եմ: Եթե ինձ հաջողվել է բուժել ուրիշներին, ապա ինքս ինձ առավել ևս կարող եմ բուժել: Ես հնարել եմ մի դեղ` բաղկացած հինգ մասերից, և ամեն օր ընդունում եմ այդ հրաշալիքից մի փոքրիկ մասնիկ: Այսպիսով ես պաշտպանել եմ իմ առողջությունն ու հոգուս ներկայությունը»: Համհարզը խնդրում է բացել այդ հրաշալիքի գաղտնիքները, և բժիշկը պատասխանում է.
«Առաջին բաղկացուցիչ մասը հավատն է Աստծու նկատմամբ:
Երկրորդը` որ դժբախտություններիս պատճառն իմ մեղքերն են:
Երրորդը` գիտակցումն այն բանի, որ Աստված պատժում է ինձ` օգնելու նպատակով:
Չորրորդը իմ համոզվածությունն է, որ ինձանից էլ ավելի մեծ դժբախտություններ ունեցողներ կան:
Եվ վերջապես հինգերորդը` հաստատ համոզված եմ, որ Աստված ինձ անպայման օգնության կհասնի»:

Տ. Հովսեփ Ա. քահանա ՀԱԿՈԲՅԱՆ

Մեկնաբանություններ