«Վեցերորդ» զգայարան

Է՜, ի՞նչ ասեմ։

Արցախը չէինք կորցրել, Հայաստանը վտանգված չէր։

Բայց զգում էի լրբենի ժխորի վատ հետևանքը։

Երբ խելքի գաս, երկի՛ր, ուշ չլինի արդեն...

ա՜խ, գոնե «նուշ լինի», երբ ուշքի գաս, երկի՛ր,

և մնացած լինի Հավատավորն անքեն`

լույս ճառագող Հայը սև ցելերդ հերկի:

Պոռնիկները բազում անէացած լինեն

համաշխարհի գաղջի լաբիրինթում խոնավ,

և սերերից անեղծ վեհ այրերդ ծնվեն`

կռիվ տալու ունակ ու...լծվելու խոնարհ:

Եվ կույսերդ լինեն բանաստեղծման արժան,

որդիներդ կարգվեն... այդ մաքրության գերին,

ու որտեղ էլ լինեն` նրանք միշտ տուն դառնան

և չդյութվեն փառքին, ոչ էլ ` ախտոտ կերին:

ՈՒ սահմանիդ հառնեն լեռնառյուծներ հսկա,

պատվախնդիր տղերք, իմանալով կանգնեն,

որ թշնամուն, երկի՛ր, քո սիրտը մուտք չկա,

ուր օջախները սուրբ... սպասում են իրենց:

27.10.2019 թ., Ալավերդի

Աշոտ ՄԻՐԶՈՅԱՆ

Մեկնաբանություններ