Նորություններ » Я про Ивана, ты про болвана

Я про Ивана, ты про болвана

08.10.2019 | 00:50

«Հայաստանի Ազգային գրադարան» ՊՈԱԿ-ում շարունակվող «բարեփոխումները» նոր թափ են հավաքել։ Կարևորագույն բաղադրիչներից մեկը, եթե ոչ առաջնայինը, եղել ու մնում է կադրային քաղաքականությունը, որն ամեն կերպ և ամեն գնով փորձում է ցանկալիին հասցնել տնօրենի ժամանակավոր պաշտոնակատար Հրաչ Սարիբեկյանը։ Նախաձեռնումների ընթացքում նա մեկ անգամ չի առճակատվել խութերի, ձեռնարկել քայլեր, որոնք դեռևս մարսվելու կարիք ունեն։

Ճիշտ է, օրենքը չի պարտադրում, բայց կամա թե ակամա ուզում ես հասկանալ, որ մինչև տարեվերջ կենսաթոշակային տարիքի աշխատակիցներն անխտիր պետք է ազատվեն աշխատանքից` առանց աչքունքի նայելու։ «Վազքուղում» հայտնվածների մի մասը հավատացած է, որ եթե սեփական կամքով դիմումներ չներկայացնեն, միևնույն է, պարոն Հրաչը իրենց տուն կուղարկի այլ հոդվածներով, որոնցից սկսել է շատ թե քիչ գլուխ հանել և ձեռք բերել որոշակի փորձ։ Եվ միայն քչերն են մտմտում նախընտրել այն ճանապարհը, որով առայժմ հաջողել է գրադարանի նախկին փոխտնօրեն Ռազմիկ Առաքելյանը։ Երևան քաղաքի ընդհանուր իրավասության դատարանը օրերս բավարարել է տնօրենի, հրամանն անվավեր ճանաչելու, աշխատանքում վերականգնելու և հարկադիր պարապուրդի ամբողջ ժամանակահատվածի համար գումար բռնագանձելու պահանջի մասին նրա հայցը։ Իսկ գիտական գծով տնօրենի տեղակալ Հասմիկ Ղազարյանը, որ տևական ժամանակ եղել է բարոյահոգեբանական ճնշումների տակ, ձեռքերը ծալած չի նստել, մեկ այլ հարթությունում Հրաչ Սարիբեկյանին ապացուցել է իր զբաղեցրած պաշտոնի համապատասխանությունը, և միայն կոլեկտիվում տիրող անառողջ մթնոլորտը նոր շիկացումներից զերծ պահելու համար է կամովին տեղափոխվել համարժեք աշխատանքի։ Նոր կոլեկտիվում փորձում է իր դիմագիծը հաստատել նաև նախկին պաշտոնյաներից հերթականը` լարվածության զոհ դարձած աշխատակազմի ղեկավար Սրբուհի Կիզիրյանը, նույն ինքը` արհկոմի նախագահը, որի «ճակատագրի» մասին դեռևս երկու ամիս առաջ էինք բարձրաձայնել, ասելով. «այն բանից հետո, երբ նա մուտքագրել է գրադարանի պարետ Սաշա Ալթունյանի դիմում-բողոքը տնօրենի ժամանակավոր պաշտոնակատարի թիվ 225-Ա հրամանի առնչությամբ, կհայտնվի մուրճի և զնդանի արանքում` ունենալով լուրջ խնդիրներ»։ Ինչը և տեղի ունեցավ։ Իսկ կռվախնձորը մնաց նույնը, օդում կախված, պատասխանը...

Մինչ դատարան դիմելը, Սաշա Ալթունյանը խնդրել է արհմիութենական կազմակերպությանը, որպեսզի քննարկեն նկատողության հրամանի հիմքերը և պարզաբանեն, թե որքանով է իրավաչափ Հրաչ Սարիբեկյանի վերաբերմունքն իր նկատմամբ կիրառած ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի ծանրագույն հոդվածներից մեկը` 113-ի 8-րդ կետը. «Գործատուն իրավունք ունի աշխատողի հետ լուծելու անորոշ, ինչպես նաև որոշակի ժամկետներով կնքված աշխատանքային պայմանագիրը նախքան դրա գործողության ժամկետի լրանալը` աշխատողի կողմից ոգելից խմիչքների, թմրամիջոցների կամ հոգեներգործուն նյութերի ազդեցության տակ աշխատանքում գտնվելու դեպքում»։

Առաջին հայացքից թվում է, թե գործատուի մեղադրանքը կամ աշխատողի տվյալ պահի իրավիճակային իսկությունն անհնար է պարզաբանել, ինչը ամենևին էլ արհկոմի գործը չէ։ Իսկ ո՞րն է նրա անելիքը։ Տոն օրերի առիթով սուրճի բաժակներ, գինիներ կամ սրբիչներ, մեկ-մեկ էլ ներկայացումների տոմսեր բաժանե՞լը, թե՞ աշխատողների ոտնահարված իրավունքներին տեր կանգնելն ու բարվոք միջավայրի խթանմանն աջակցելը։

Պարետի պարագայում վիճակահարույց թվացող հարցը վայրկենապես լուծում կստանար, եթե ժամանակին հարգվեր Սաշա Ալթունյանի հորդոր-առաջարկը` կանչեք մասնագետների և զննում կատարեք հենց տեղում, ներկաների մասնակցությամբ։

Ի դեպ, Սարիբեկյանի միանձնյա բնութագրման պահին և դրանից ժամեր անց, պարետը շարունակել է իրեն վստահված գործառույթներն իրականացնել այդ օրվա անվտանգության աշխատակցի հետ, և գրանցամատյանում մի բառ անգամ չկա աշխատանքային կարգապահության խախտման առնչությամբ։

Թացը չորից կջոկվի առաջիկայում, դատական կարգով. աշխատողի հայցն ընդունվել է վարույթ։ Եվ նա, ընդհանրապես կողմնակից լինելով տարաձայնությունները սեփական տան պատերի ներսում լուծելուն, ոչ մի կերպ չի ընդունում արհմիութենական կազմակերպության դիրքորոշումը և ցավով է նկատում. «Ես ինչ եմ գրել, ինչ եմ հարցնում, իսկ ինչ են պատասխանել»։

Լեռնային Ղարաբաղի և Հայաստանի սահմանամերձ շրջանների ինքնապաշտպանական և ռազմական գործողությունների մասնակից, Սյունիքի աշխարհազորի կազմի 5-րդ ջոկատի հրամանատար, 2-րդ կարգի հաշմանդամ Սաշա Ալթունյանը երիցս ճիշտ է. «Ազգային գրադարանի արհմիութենական կազմակերպությանը հասցեագրած դիմումի կապակցությամբ պարզաբանում ենք, որ ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի 265-րդ հոդվածի 1-ին մասի համաձայն, գործատուի նախաձեռնությամբ աշխատանքային պայմանագիրը լուծելու հետ համաձայն չլինելու դեպքում աշխատողը հրամանը ստանալուց հետո` 2 ամսվա ընթացքում իրավունք ունի դիմելու դատարան։ Եթե դատարանը պարզում է, որ աշխատողի հետ աշխատանքային պայմանագիրը լուծվել է առանց օրինական հիմքերի, կամ օրենսդրությամբ սահմանված կարգի խախտումով, ապա աշխատողի խախտված իրավունքները վերականգնվում են»։ Խուսանավող պատասխանը նախընտրել են արհկազմակերպության նախագահի տեղակալ Անժելա Սամսոնյանը, քարտուղար Անահիտ Հովհաննիսյանը, անդամներ Ռուզաննա Եգորյանը, Արևիկ Զախարյանը և Նունե Գրիգորյանը։

Մեզանում այլ բան սպասել չես կարող, քանի դեռ անատամ է արհմիությունների մասին օրենքը, իսկ կոլեկտիվից «ընտրված» և տնօրենի համաձայնությունը նախօրոք կորզած նախագահը ոչ այլ ինչ է, եթե ոչ խոնարհագլուխ։ Համենայն դեպս չգիտեմ ու մինչև հիմա չեմ լսել մի դեպք, երբ հակառակը տեղի ունեցած լինի։

Վահե ՄԵԼԻՔՅԱՆ

Դիտվել է՝ 13017