«Դժոխքում հայտնվում են մեծ մասամբ նրանք, ովքեր չեն հավատում դժոխքի գոյությանը»,- ասել են սուրբ հայրերը։ Եվ ինչքան Տիրոջ գալստյան օրերը առավել մոտ են, այդքան էլ տեսիլքները, երազներն ու մարգարեություններն են առատ, քանի որ Տերը չի ուզում որևէ մեկի կորուստը։ Դրա համար կարդանք Հիսուս Քրիստոսի տված «Ճշմարիտ կյանք Աստծո մեջ» գրքի պատգամներից։

ՈՒրախանալու առիթ կար` ընկերներով հավաքվել էինք դրախտի պատկերով չափագծված ու ինքն իր մեջ ճարպակալած մի գողտրիկ խորտկարանում: Դուդուկի մելամաղձն իր հունի մեջ դանդաղ մարմրում էր: Խորտկարանի գաղտնիքակուլ հետնախորշերում ինչ-որ աղջիկներ էին շրջում կիսամերկ, հարեմների վավաշոտ բույրով օծված ինչ-որ տնքոցներ էին լսվում կողքի բացուխուփ սենյակներից, տարաշխարհիկ գույն ու շշուկով ինչ-որ անըմբռնելի տեսիլքներ էին արթնանում-շուլալվում ժամանակի ոտուփեշին, և այդ ժամանակն ասես իր հունից փախչում ու փոշիանում էր ունայնության հակառակ երեսին:

Հռոմի պապի բարեսրտության մասին լուրերը շարունակում են զարմացնել մոլորակի բնակիչներին: Այժմ էլ պարզվել է, որ Պապը գիշերները քահանայի հագուստով դուրս է գալիս իր նստավայրից` անօթևան մուրացիկներին հանդիպելու, նրանց օգնություն տրամադրելու համար:

Աստված մեզ Իր այցելությամբ անհայտ իրականություն ցույց տվեց, ինչն ամբողջովին փոխեց մեր կյանքի ընթացքը։ Ամեն ինչ սկսվեց մոտավորապես ժամը 10-ին։ Մենք աղոթեցինք և պատրաստվեցինք տնից դուրս գալու։ Հանկարծ պատուհանից մի ահավոր լույս փայլեց։ Բոլորս ապշած էինք այդ սքանչելի լույսից, որն ավելի ուժեղ էր, քան արևինը։ Այդ լույսի մեջ տեսանք սպիտակ հագուստներով բազմաթիվ հրեշտակների, որոնք բարձրահասակ էին ու գեղեցիկ։

Ահա՛, մի բարձր բեմահարթակի թե կամրջի վրա կանգնած է երջանիկ զույգը. սրանց շուրջը ու ներքևում կա նույնքան երջանիկ մի մեծ հասարակություն` քաղաքական, հասարակական գործիչներ, բարձր խավի ներկայացուցիչներ, հարազատներ, ծնողներ, բարեկամներ, լրագրողներ։

1826 թ. հուլիսի 8-ին Կ. Պոլսում սարսափելի հրդեհից հետո, երբ մոխրակույտի վերածվեց նաև փայտաշեն հայոց Մայր եկեղեցին՝ Գում-Գաբու թաղամասում, և հավատավոր ժողովուրդը զրկվեց հոգևոր պատվարից, այդ օրվանից պատրիարքի, ամիրաների, մտավորականների, հասարակ մարդկանց միակ փափագն էր այրված եկեղեցու տեղում Աստծո նոր, քարակերտ տաճար կառուցելը: Սակայն

Ընդամենը մի կարճ բառ, բայց այնքան սահմռկեցուցիչ, որ մարդ արարածն աշխատում է քիչ օգտագործել այս բառը, քանի որ իր հոգու անիմանալի կապերով, մահվան վարագույրից հետո պիտի այս կերպ, թե այն կերպ դժոխքի սարսափն ապրի, քանզի մեղավոր է ի ծնե, չնայած մարդասեր Աստված ամեն բան արել է, որ Իրեն փնտրողն ու հավատացողը չհամտեսի դժոխքի դառնությունը:

Ծննդյան տոներին սպասելով` մարդկային սիրտը լցվում է հանդիսավոր ուրախությամբ, ինչը տեղ չի թողնում երկրային առտնին հոգսերի համար։ Տիեզերքը և աստղերը, մարդիկ երկրի վրա, հրեշտակները երկնքում մեծարում-գովերգում են մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի հրաշափառ ծնունդը, Ով մեզ փրկության հույս է բերել։ Իսկ մե՞նք։ Արդյո՞ք պատրաստ ենք հանդիպմանը ծնվող Քրիստոսի հետ։

Ըստ Մալխասյանցի բառարանի՝ «տեսանողներ» կոչվում են ապագան կամ անտեսանելի բաները տեսնողները, նաև մարգարեները։ Այս մարդկանց մասին կան բազմաթիվ վկայություններ Հին ու Նոր կտակարաններում, չնայած Նորում ավելի քիչ են գրում մարգարեների մասին, բայց դա դեռևս չի նշանակում (ինչպես որ շատերն են կարծում), թե այդպիսիները դադարել են գոյություն ունենալուց, մանավանդ Պողոս առաքյալը գրել է. «Մի՛ մարեք Հոգին, մի արհամարհեք մարգարեությունները, քննեցե՛ք ամեն բան, բարին ամո՛ւր պահեք, հեռո՛ւ մնացեք բոլոր չար բաներից» (Ա Թեսաղոն. 5.20)։

Հիմա արդեն թե՛ Եվրոպայում, թե՛ աշխարհի այլ տարածաշրջաններում լրատվամիջոցներն ավելի ու ավելի հաճախ են գրում այն մասին, որ Արևմուտքում իսկական պատերազմ է սանձազերծվել ընդդեմ... քրիստոնեության։ Այդ պատերազմը, օրինակ, Ռուսաստանում բորբոքելու փորձը (Pussy Riot-ի հետ կապված սկանդալը) առայժմ չի հաջողվում։ ՌԴ Պետդումայի միջազգային գործերի կոմիտեի նախագահ Ալեքսեյ Պուշկովը Twitter-ի իր էջում օրերս գրել է. «Անգլիայից մինչև Նորվեգիա հալածում են քրիստոնյաներին. մարդիկ աշխատանքից հեռացվում են խաչ կրելու համար։