Ըստ Հայաստանյայց առաքելական եկեղեցու տոնացույցի, Գրիգոր Լուսավորչին նվիրված մի քանի տոն կա, որոնցից մեկն էլ պիտի նշվի այս շաբաթ օրը: Ինչո՞վ է յուրահատուկ այս տոնը. հենց թեկուզ նրանով, որ այլևս ուրիշ նման տոն չունենք, որով նշենք որևէ սրբի նշխարների գյուտը: Ըստ մեր եկեղեցու ծիսական բառարանի` «նշխար» նշանակում է սուրբ Հաղորդության համար պատրաստվող ալյուրից պատրաստված հացի տեսակ, բայց երբեմն էլ այն օգտագործում են նաև «մասունք» բառի, այսինքն` սուրբ անձանց ոսկորների փոքրիկ մասերի խորհրդով:

Հետաքրքիր է` մենք կարո՞ղ ենք պատասխանել հետևյալ հարցին. «Աստծու համար ո՞րն է ամենից թանկագին բանը»։ Վստահ եմ, որ ամեն մեկն էլ իր կարծիքն ունի այս հարցի վերաբերյալ. ոմանք, օրինակ, կասեն` զոհողությունը, ուրիշները` սերը, հավատը, անձնազոհությունը, հայրենասիրությունը կամ եկեղեցասիրությունը և այլն:

Վատիկանում շարունակվում են բացահայտումները: Նորահայտ փաստաթուղթը առաջին դեմքով գրված պատմություն է, թե ինչպես են մոգերը ընծաներ բերել մանուկ Հիսուսին: 250 տարի Վատիկանի գրադարանում պահպանվող բնագիրը վերծանած գիտնականը չի բացառում, որ հեղինակը անձամբ տեսել է նարածնին:

Երկրագնդի մարդկությունը կենդանի ամբողջություն է, կենդանի ֆունկցիոնալ համակարգ: Կենդանի ֆունկցիոնալ համակարգը կենսաբանական հասկացություն է: Դա տարաբնույթ գոյացությունների փոխկապակցված ամբողջությունն է: Օրինակ, գլխուղեղային համախմբող կենտրոնական մեխանիզմով միավորված կենդանի ֆունկցիոնալ համակարգը տարբեր բջիջների, հյուսվածքների, օրգանների ամբողջությունն է, որն ապահովում է համակարգի ամբողջական գործունեությունը:

«Եկեղեցին հայկական ծննդավայրն է հոգվույս»,- ասել է արևմտահայ նշանավոր բանաստեղծ Վահան Թեքեյանը:

-Ո՞վ է Մեհրուժան Բաբաջանյանը նրանց համար, ովքեր նրան չեն ճանաչում։ -Մեղավոր մի մարդ, ով հավատում է Աստծուն։

Այն, որ յուրաքանչյուր մարդ ունի իրավունքներ, ապացուցման կարիք չունի։ Բայց ո՞րն է մարդու իրավունքի չափն ու սահմանը։ Ոմանք պնդում են, թե այն սահմանափակվում է քո նմանի իրավունքների սահմանագծում։ Ոմանք էլ թե` տվյալ երկրի մարդու իրավունքների սահմանը երկրում ընդունված օրենքների շրջանակում է։ Երրորդներն էլ այն կարծիքին են, թե մարդու իրավունքները անսահմանափակ պետք է լինեն։ Ասել է` ինչ ուզենք, այն էլ անենք։

Թագուհին այս վկայության մեջ ոչ թե մեծարյալ պաշտոն է, որ ունենում են մեծ պետությունների թագավորների տիկնայք, այլ մի արցախցի կնոջ անուն է, որ ազատների, այսինքն` ոչ ծառաների դասին էր պատկանում։ Այս պատմության դրվագը քաղեցինք Ղևոնդ Ալիշանի «Արցախ» գրքույկից։

Դրախտը և դժոխքը երկու հակադիր վիճակներ են հոգևոր տիրույթում: Դրանք սկիզբ են առնում մարդու սրտում, և այս աշխարհում են դրվում դրանց հիմքերը: Քանի որ մարդը չի կարող տեսնել իր սեփական հոգին, հետևաբար չի էլ կարող տեսնել հոգու այդ երկու վիճակները: Բայց նա դրանց փորձառությունն ունի իր ներսում, ճիշտ այնպես, ինչպես ցավ է զգում հարվածից և քաղցրություն՝ կոնֆետ ուտելուց: Հարվածի պատճառած վերքը կարող է այնքան մեծանալ, որ ամենամեծ ցավն առաջացնի և ի վերջո ավարտվի մահվամբ ու նեխումով, մյուս կողմից` կոնֆետները մարսվելով կարող են ուժ առաջացնել: Նմանապես մեղսալի արարքի ցավն ու բարի գործի երջանկությունը կարող են որոշ չափով երևան գալ անմիջապես, մինչդեռ դրանց համար ամբողջ պատիժը կամ պարգևը կընկալվի միայն հոգևոր թագավորություն մտնելիս: