Ահա Մեծ պահքի ընթացքի մեջ ենք, որը մեզ տալիս է հոգևոր խորհրդածության նոր հնարավորություն Աստծուն մոտենալու, ՈՒմ լուսափայլ հաղորդակցությունը ներթափանցում է մեր մեջ և մարդու էությունը լցնում կենսախինդ կյանքով:
Հարց՝ որտե՞ղ է իրական մարգարիտը, որը մենք փնտրում ենք: Մեր կուտակած գանձե՞րն են դրանք՝ թանկարժեք մեքենաներ, սարերի վրա տներ, դրամ, հարստություն, սրա՞նք են մարգարիտները: Քրիստոնյա մարդու պատասխանը պիտի լիներ.
Բարեկենդանը քրիստոնեական ժամանակների ամենասպասված տոներից է, երբ հավատավոր մարդը նախապատրաստվում է զատկական Մեծ պահքին, բայց մինչ սկսելը այդ օրը իրեն թույլ է տալիս ճոխ ու կենդանական կերակուրներով սնվել, միաժամանակ ուրախ երգ ու պարով ուղեկցելով, քանզի գալու են երկար ու ձիգ պահքի օրերը, որն այս տարի սկսվում է փետրվարի 16-ին և ավարտվում Զատկի սուրբ Հարության տոնին՝ ապրիլի 5-ին։
Վերջերս մեր մտավորականների շրջանում արմատացել է այն վարկածը, թե Աստվածաշնչում նկարագրված ամաղեկացիները հնագույն հայերն են, ու այդ թյուր եզրույթից բխող յուրովի մեկնություններ են անում` յուրաքանչյուրն իր բնագավառին հարիր:
Ղուկասի Ավետարանի 13-րդ գլխում նկարագրվում են դրվագներ, որտեղ այնպիսի պատահարներ են լինում, որտեղ մարդիկ զոհվում են: Երբ Հիսուսին հարցնում են, թե ինչու այդպես եղավ, նա պատասխանում է, որ եթե չապաշխարեք, ամենքդ էլ պիտի կորչեք (Ղուկ.13.1-5):
Մի երիտասարդ, փափուկ ու գեղեցիկ բազկաթոռին նստած, կարդում է Ավետարանի այն հատվածը, որում Հիսուս Պետրոս առաքյալին ասում է. «Սիմոն, որդի Հովնանի, սիրո՞ւմ ես ինձ»: Այնուհետև երիտասարդն ամբողջությամբ հենվում է բազկաթոռին ու ասում.
Աշխարհի բոլոր քիչ թե շատ կրթված ազգերն էլ գիտեն Աստծո տասը պատվիրանների մասին, բայց հաճախ ընդամենը տեղյակ են, որ նման պատվիրաններ կան, բայց անտեղյակ են դրանց էությանը։ Թող չզարմանան ընթերցողները, եթե փաստեմ` հայորդիներս այս հարցում երբեմն հետամնաց ազգերին հավասար տգիտություն ենք ցուցաբերում ու չգիտենք Տիրոջ տված տասը պատվիրանների գոնե կեսը:
Քրիստոսի քաջ և անհաղթ վկան՝ սուրբ Սարգիսը, գերագույնը հանդիսացավ բոլոր թագավորներից և իշխաններից, որ պարտության մատնեց աշխարհի իշխանին՝ սատանային: Սուրբ Սարգիսը, որը կոչվում է նաև մար Սարգիս, կամ եր տեր Սարգիս, Կապադովկիայի Կեսարիա նահանգից էր, և ապրում էր Մեծ Կոստանդիանոսի և Տրդատ թագավորի ժամանակաշրջանում:
Մարդու էության մեջ դրոշմված է աստվածադիր մի կնիք, որը նրա արարքներին ու բնույթին տալիս է բարոյական գնահատական: Գործում է մարդու մտքում ու հոգում, անբաժան է անձից, թե՛ այս աշխարհում, թե՛ հանդերձյալում և հավիտենական է, ինչպես մարդու հոգին է հավերժ:
«Իրանը Ադրբեջանին տրամադրում է ճանապարհ դեպի Նախիջևան իր տարածքով. այդ հարցում արդեն աշխատանքներ են տարվում, և կա պայմանավորվածություն»:
Հիշու՞մ եք Իրանի նախագահ Փեզեշքիանի՝ վերջերս արած այս հայտարարությունը:
Առնվազն էլեկտրաէներգետիկ հաղորդակցությունների մասով այս սցենարն այսօր կյանքի է կոչվում «գետնի վրա»...