19.01.2018|
01:03
Ա՜յ-ա՜յ-ա՜յ` ու՞ր հասանք: Օրը բացվում է` չգիտես` ինչպե՞ս կմթնի: Մի կողմ թողնենք, որ մենակությունը երազանքի անհագուրդ ծարավն է, որ քաղաքականությունը սարդոստայն է` ինչքան շատ ես ուզում ձերբազատվել, այնքան կաշկանդում է, որ ընտելանալու ամենաարագ միջոցն ուրիշներին ընտելացնելն է, որ մարդու համար ամենակարևորը հասարակությունը չէ, այլ մարդը. եթե մարդը վատ է, նրան ի՞նչ օգուտ իդեալական հասարակությունից, որ քաղաքական գործիչ դառնալն ամենամեծ եսասիրությունն է` խաղավար դառնալով փորձում ես անձեռնմխելի դառնալ մյուս խաղավարներից: Մի կողմ թողնենք: Թե՞ չթողնենք: