Գոնե երբևէ Արևմուտքը հասկացե՞լ է Ռուսաստանին՝ Financial Times-ում հարց է բարձրացնում Լիլիա Շվեցովան՝ Russia and Eurasia Programme-ի գիտաշխատողը Chatham House-ում:

2000-2014-ին Վլադիմիր Պուտինի քաղաքականության առանձնահատկությունն էր, որ նա նախընտրում էր կոնֆլիկտները հարթել էլիտայի ներսում առանց աղմուկի և հաճախ անձամբ:

Երկու գլխավոր պատճառներ հանգեցրին 2016-ի կադրային փոփոխություններին: Մեկը իներցիան էր, որ ի սկզբանե դրված էր վարչակարգի զարգացման տրամաբանության մեջ: Երկրորդը արտաքին շոկի հետևանք էր և կադրային վերադասավորումների կատալիզատորի դեր խաղաց:

Վլադիմիր Պուտինի երրորդ ընտրությունից չորս տարի անց քաղաքական ռեժիմի ներսում սկսվեց կադրային արմատական վերակառուցում: Վերադասավորումների ալիքներն ընդգրկեցին նախագահի աշխատակազմը, նահանգապետերին, ուժային կառույցներին, պետական կորպորացիաները:

Հուլիսի 28-ի երեկոյան Սպիտակ տունը հաղորդեց, որ Դոնալդ Թրամփը ծրագրում է ստորագրել Կոնգրեսի հավանությունը ստացած օրինագիծը, որը կսահամանափակի նրա իրավունքը՝ հանել հակառուսական պատժամիջոցները, որ հզոր հարված կդառնա ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինի հետ նրա հարաբերություններին:

ԱՄՆ-ից, ԵՄ-ից ու ՆԱՏՕ-ի իր դաշնակիցներից Թուրքիան չստացավ սպասված հետաքրքրությունը իր հրթիռային տենդերի նկատմամբ: Թուրքիայի նպատակը ոչ այնքան հրթիռներ ձեռք բերելն էր, որքան, ժամանակ չկորցնելով, քայլ անել դեպի հրթիռային տեխնոլոգիաները, որոնց կարիքն ունի, շնորհիվ համագործակցության, որը պիտի կառուցվեր: Բայց մեր բարեկամները, դաշնակից երկրները նման մոտեցում չունեցան, նույնիսկ առաջարկներ չարեցին նշված չափանիշների շրջանակներում:

Նույնիսկ Իգոր Սեչինի ստանդարտներով պատասխան միջոցները չափազանց էին: Երբ պետական նավթային ընկերության ազդեցիկ գլխավոր տնօրենին հարցրին, թե ազդե՞ց մեծ արձագանք ունեցած դատական գործը Ռուսաստանի ներդրումային մթնոլորտի վրա, նա հարցը գլխիվայր շրջեց. «Դատավարությունը բարելավեց ներդրումային մթնոլորտը, որովհետև նրա շնորհիվ մենեջմենտի և բաժնետիրական համակարգը դարձավ ավելի թափանցիկ և պատասխանատու»՝ հայտարարեց նա:

ԱՄՆ նոր պատժամիջոցները կհանգեցնեն բոլորովին ոչ այն արդյունքին, որ նախատեսված էր, նրանք կամրացնեն ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինի դիրքերը՝ գրում է Բենիամին Բիդերը Der Spiegel-ում: Տագնապ է հարուցում փաստը, որ պատժամիջոցները համաձայնեցված չէին ԱՄՆ-ի ավանդական դաշնակիցների հետ և նրանց շահերը հաշվի չեն առնում: Փաստորեն՝ 70 էջ ունեցող օրենը Ռուսաստանին տնտեսական պատերազմ է հայտարարում:

Օգոստոսը դեղին-կարմիր հուր է հեղելու երկրի վրա։ Բայց վստահեցնում են, որ երբեմն պաղ անձրևներ կտեղան, ամպրոպներ կորոտան, և այս ամենը համաձայնեցված է հանրապետության իշխանության հետ։ Երկիրը պատրաստվում է թեժ ամռան ավարտական ամիսը դիմավորելու և ճանապարհելու ահա այսպես` իշխանախումբն ու նրանց մերձ շքախմբերը օգոստոսը կվայելեն Երկիր մոլորակի ամենաթանկ շոգեբաղնիքներում, մյուսները` հայ հանրության ազնվական (այսինքն` քաղաքացիական) հատվածը, սեփական տանիքի վրա տեղակայված խորհրդային արտադրության լոգարաններում։

Կամաց-կամաց ամառը հեռանում է, մնաց մեկ ամիս, ու՝ «Բարև, աշուն»: Հին ու արատավոր ավանդույթով՝ լրագրողներս կսկսենք «թեժ»-ություն որոնել կամ հաղորդել աշնանը, բայց առանց մեզ էլ աշունը անակնկալներ է ունենալու: Իսկ թե՞ժ էին անցած ութ ամիսները: Հարաբերական: Ավելի շատ՝ սովորական: