Ուժեղ բանակի մասին Նիկոլի զառանցանքը ունի կոնկրետ նպատակ` նախապատրաստել բանակի ծավալային կրճատումը։ Նույն խոսքի մեջ ինքը հստակ սահմանում է մեր բանակի նշաձողը՝ այն պետք է «իհարկե լինի ուժեղ», բայց ոչ ավելի, քան «պայմանական» թշնամու բանակն է...

Ես չեմ միանում ավտոբուսի վարորդների գործադուլին։ Նախ՝ ես ավտոբուս քշել չգիտեմ, որ միանամ։ Մեքենա քշել ել չգիտեմ, անգամ հեծանիվ՝ երևի արդեն չգիտեմ՝ է՜հ, էն ջահել տարիներին եմ վերջին անգամ քշել։ Իսկ էս ինքնագլորներից վախենում եմ։ Նենց որ՝ ուզենամ էլ, միանալու ոչ մի հնարավորություն չունեմ՝ ես անիվների վրա միայն վարորդի օգնությամբ եմ շարժվում։ Ա՛յ, եթե ուղևորների գործադուլ լիներ, կմիանայի, որ էլ սենց ոտուգլուխ գործ չանեին՝ բոլորին կրակը գցեին, մարդկանց ինչպես հարկն ա՝ նախապատրաստեին, հետո նորամուծությունները կյանքի կոչեին։

Մարդկային համակարգերի հզորության այնպիսի դրսևորումները, ինչպիսիք են փողն ու իշխանությունը, բազմակողմանի փոխազդեցության պրոցեսի մեջ են միմյանց հետ ամենուրեք և՛ համագործակցության, և՛ հակամարտության տեսքերով, ու նրանց տոտալ կռիվը ճակատագրական է հատկապես թույլ ու ավտորիտար մենթալիտետով երկրների համար։

ՈՒրեմն, Երևանի քաղաքի Կենտրոն վարչական շրջանի ղեկավարն անշարժ գույքի սեփականատերերին ծանուցում է ուղարկում, ըստ որի վերջիններիս առաջարկվում է անշարժ գույքին կից տարածքում պարբերաբար իրականացնել մաքրում, կանաչապատում, լուսավորության անցկացում, ինչպես նաև շենքերի բակային տարածքների կանաչապատում:

ՔՊ ֆրակցիայի մի պատգամավոր, ԱԺ ամբիոնից, «արձագանքելով» ի պաշտպանություն զինծառայողների, հրամանատարների ու հավաքական բանակի մասին իմ ելույթին, խոսքը սկսեց հետևյալից` «դու ընդհանրապես տեսել ե՞ս մեր պաշտպանական դիրքերը, գնացեք, մի հատ այցելեք, տեսեք ի՞նչ է կատարվում»:

Մենք՝ հայերս, հայրիշխանական արժեհամակարգի կրողն ենք և տղամարդուն միշտ տրվել է առանձնահատուկ հարգանք, պատիվ, բայց նաև մեծ պատասխանատվություն։ Մեր ծնողները միշտ մեզնից ավելին են պահանջել, ակնկալել:

Տեսեք. Վրաստանում՝ Զուրաբիշվիլի, Սահակաշվիլի, ՈՒկրաինայում՝ Զելենսկի, Մոլդովայում՝ Սանդու, Հայաստանում՝ Փաշինյան, Բելառուսում՝ Տիխանովսկայա (չստացված): Ի՞նչն է միավորում այս անձանց, գործիչներին, անկախ այն բանից՝ իշխանությո՞ւն են, թե՞ ընդդիմություն: Սրանք բոլորը «արևմտամետներ» են, ավելի ճիշտ է ասել՝ Եվրամիության ու ԱՄՆ թելադրանքով ցանկացած քայլ անելու պատրաստ անձինք, որովհետև նրանք ոչ մի ընդհանուր բան չունեն ժամանակին տարփողված «արևմտյան արժեքների» հետ: Նշվածներին միավորում է այն, որ թքած ունեն սեփական երկրի վրա, սեփական երկրի շահերի ու անվտանգության վրա, երկրի ներքին ու արտաքին կայունության վրա: Սրանք անձինք կամ գործիչներ են, որ պատրաստ են իրենց երկրները տանել (ու տարել են) պատերազմի... հանուն ոչնչի, իսկ ավելի ճիշտ՝ հանուն Արևմուտքի շահերն սպասարկելու և այդ սպասարկման «տոկոսներն» ստանալու: Նրանց միավորում է այն, որ երկիրը կարող են տանել ներքին բախումների ու ընդհարումների:

Տգետներ, նահատակն ու զոհը տարբեր երեւույթներ են։ Կապիտուլյանտ Նիկոլը շարունակում է Հայաստանի ԱԺ-ում իր կոլաբորացիոնիստական ու ադրբեջանահաճո ելույթները։

Նիկոլ Փաշինյանը, ունենալով թագավորի չափ լիազորություններ, կանգնել է խորհրդարանի ամբիոնի առաջ ու նորից հակապետական, հակահայկական թեզեր է ասում։ Ստիպված ընդունում է, որ Արցախի հարցում սխալվել է, սակայն Ալիևի հանդեպ վախից այլևս Արցախ բառը չի արտասանում, իր ճակատագրական, հազարավոր տներ քանդած, տասնյակ հազարավորներին դժբախտացրած սխալների համար հրաժարական չի տալիս։

«Մենք ենք այն կառավարությունը, որը հնարավորություն է ունենալու ասել՝ ահա, մենք երաշխավորեցինք մեր երկրի պետականության գոյությունը առաջիկա հարյուրամյակի ընթացքում,- ասում է մեր երկրի ղեկավարն իր այսօրվա ելույթի ժամանակ, այնուհետև ավելացնում...