Մի՛ տեղադրեք ալիևյան վերականգնած այդ գյուղերի նկարները: Մանավանդ Հայաստանի ղեկավարությանը մեղադրող գրառումներով: Նույնիսկ, եթե Հայաստանի բյուջեն, եռակի անգամ գերազանցեր Ադրբեջանի բյուջեն, միևնույն է Հայաստանը չէր կարող ո՛չ գյուղեր վերակառուցել և ո՛չ էլ վերաբնակեցնել: Պարզապես իրավունք չուներ:

1998 թվականի փետրվարի 3-ին Լևոն Տեր-Պետրոսյանը, հրաժարական տալով, հայտարարեց, թե «խաղաղության կուսակցությունը պարտվեց պատերազմի կուսակցությանը»:

Բութը, ճկույթը, բռունցքը և միտքը հանդիպեցին։ Բութն ասաց` ամեն ինչ լավ է: Ճկույթն ասաց` ի՞նչն է լավ, պետք է փախչել:

Նիկոլը կառավարությունն էլ է դարձրել կլյաուզնիկի թերթ: Թե բա՝ հավաստի տեղեկություններով…

Երեկ երեկոյան Եռաբլուրում 4-5 ժամ լույս չկար։ Եռաբլուրում նորմալ ջուր էլ չկա, նորմալ ասֆալտ էլ չկա։ Փոխարենը կա հող ու փոշի, կա մեծ շինհրապարակ, որն արդեն 3 տարի է չի ավարտվում։

Մի ադրբեջանցի գրառում էր արել, թե հայերն իրենց պատմությունն առել անցել են... պիտի աշխարհին շահեր առաջարկեն։

Հայրենական բոլորապտույտ, փոթորկավտանգ քամի է... Ավազահատիկներն ու փոշին փակում են մեր աչքերը։ Հարկ է ձեռքերը թաշկինակներ անել` մաքրվելու համար մանր-մունր երևույթներից, շեղումներից, առկա կուրությունից, որ անցնելիք ճամփան հստակ լինի։

Ադրբեջանը շրջափակել է Արցախը, գրավել Հայաստանի ահռելի տարածքներ, չի վերադարձրել մեր գերիներին, ովքեր տառապում են բանտերում, Հայաստանի և Արցախի տարածքներից առևանգում և գերեվարում է մարդկանց, անընդհատ կրակում սահմանամերձ շրջանների ուղղությամբ, որի հետևանքով պարբերաբար ունենում ենք զոհեր, Հայաստանը համարում է արևմտյան Ադրբեջան… Էլ որն ասեմ, էլ որը։ Եվ չնայած այս ամենին, Հայաստան են այցելում ադրբեջանցի զբոսաշրջիկներ, այստեղ ձեռք բերում անշարժ գույք, այն դեպքում, երբ Ադրբեջան արգելված է ոչ միայն Հայաստանի քաղաքացիների , այլև այլ երկրներից հայկական ծագումով մարդկանց, ինչպես նաև հայանպաստ դիրքորոշում ունեցող օտարերկրյա գործիչների մուտքը։

Կառավարության նիստում երեկ հրեշավոր գաղափար է հնչել. «Մշակվում են ծրագրեր՝ Լաչինի միջանցքը միակողմանի բացելու վերաբերյալ»։ Սա հենց այն է, ինչը կոչվում է հայրենազրկում, էթնիկ զտում։

Մի կարևոր սկզբունքային սխալի մասին եմ ցանկանում նշել, որը մեր հանրային կարծիքում գերիշխում է և ըստ որի էլ մեր իբր թե ընդդիմությունը գործում է։