Հայաստանի հիմնական խնդիրը միջանձնային հարաբերություններն են, որոնց վրա ձևավորվում են մնացած բոլոր ինստիտուտները. հենց այդ հարաբերությունների կանոններն են, որ ոմանք կոչում են ազգային գաղափարախոսություն, ավելի բարձր մակարդակներում՝ մշակույթ, որոնց վրա ձևավորվում են քաղաքակրթություններ:
Ամիսներ առաջ ԱԱԾ-ն հանրությանը խրոխտ զեկուցեց, որ լրտեսության ու պետական դավաճանության գործով կա 20 մեղադրյալ։ Դրանցից մեկը եղել է Գարիկ Էլոյանը, ում օրերս ազատ են արձակել՝ հանցակազմի բացակայության հիմքով։
Արևմտյան երկրները ինչ անբարոյականություն, ստորություն, տականքություն ասես սղացնում, ջրում, սաղացնում և ցրում են դեմոկրատիայի, մարդու իրավունքների, խոսքի ազատության, վեհ ու բարի նպատակների անվան տակ:
Հիշու՞մ եք՝ ՍԴ դատավոր Վահե Գրիգորյան կար՝ սորոսական արմատներով և իշխանահաճո։
Սույն իշխանահաճո անձնավորությունը Սահմանադրական դատարանի շուրջ մղվող «պատերազմների» ընթացքում երկու տարուց ավելի չաշխատեց, օգտվելով պաշտոնի ընձեռած առավելություններից՝ բարձր աշխատավարձ, սպասարկող մեքենա, վառելիք և այլ արտոնություններ։
Այլևս չեմ դիտում՝ վիրավորական է և խիստ կանխատեսելի։ Գրեթե անխուսափելի։
Թշնամու դիրքորոշումներ, պատասխանատվությունից փախուստներ, մեղքի բաշխումներ, անհատական անվանարկումներ։
Աշխարհում չի եղել մի երկիր, որի ղեկավարը, քաղաքական ձախողումներից, ռազմական խոշոր պարտությունից, հսկայական տարածքներ կորցնելուց և բանակը ջլատելուց հետո, ոչ միայն կենդանի լինի կամ ազատության մեջ, այլ նաև շարունակի ցինիկ ասուլիսներ տալ:
Նախ՝ սա խաղաղություն չէ, այլ՝ հրադադար:
Երկրորդ՝ խաղաղության հասնելու համար առնվազն անհրաժեշտ է անցնել երկար և դժվար ճանապարհ։ Մենք էլ հրադադար ենք ստացել 2020 թվականին, սակայն մինչև հիմա խաղաղության դարաշրջանը դեռ չի երևում։
Ավելին, Իրանի և Իսրայելի միջև ընթացած պատերազմում որևէ մեկը լիարժեք հաղթող կամ պարտված չէ...