Կասկած չկա, որ Նիկոլ Փաշինյանը ոչ հեռու ապագայում հեռացվելու է։ Նա ավարտված գործիչ է և վերանալու է քաղաքական դաշտից։ Տրամաբական սցենարը նրա դեպքում Սաակաշվիլու ճակատագրի կրկնությունն է...

Մինչ համալիրում ամենառաբիս ու ցածրարժեք երգերի տակ պարող զինվորականների տեսանյութը հազարավոր լայքեր է հավաքում, մի բան ասեմ:

Ծանր հիվանդությունից օրերս ԱՄՆ-ում վախճանված ԳԵՎՈՐԳ ԳՅՈՒԶԵԼՅԱՆԸ պատահական մեկը չէր։ Մարտական փառահեղ ուղի էր անցել և ՀԱՀԳԲ-ի շարքերում, և Արցախում։ Համեստագույն խառնվածք, որ երբեք չբարձրաձայնեց իր ու իր վիթխարի վաստակի մասին։ Նրան էլ մոռանալու ենք՝ այդպես էլ չճանաչած, ինչպես առանց ճանաչելու մոռացանք ՀԱՀԳԲ-ի տասնյակ ու տասնյակ նահատակների։

Իշխանության կադրային սովի պատճառներից մեկը՝ ՔՊ աքիլլեսյան գարշապարը, արդեն հստակ բացահայտվում է․ դա արական մասի, հույժ մեղմ ասած, թուլություն-սերն է թմրամիջոցների հանդեպ։

Տրանսպորտը թվայնացրեցին՝ վատացավ, դեղատոմսերը թվայնացրեցին՝ վատացավ։ Անձնագրային բաժնում հետս ընդհանրապես էպիկ դեպք կատարվեց, ասացին՝ գնա մարզեր, այնտեղ լավ է, դեռ չեն թվայնացրել։

Այսօրինակ ձևակերպմամբ հասարակարգ մարդկության պատմության մեջ չի եղել:

Հայաստանում կա 50-ից ավելի կուսակցություն, որոնցից ամեն մեկը իրեն հռչակել է պետականության պահապան ու ապագայի փրկիչ։ Յուրաքանչյուր կուսակցություն, սակայն, պետք է ունենա քաղաքական տեսություն, այսինքն՝ թե որ ուղղության հետևորդ է։

Արցախի հայաթափումը կարմիր գիծ էր, որից հետո քաղաքական և հանրային գործիչները պիտի ընտրություն կատարեին՝ մնում են քաղաքական դեմագոգիայի դաշտում՝ պսևդոպայքարով ռեյտինգ, դիվիդենտ ու պորտֆելնե՞ր են հավաքում, թե՞ անցնում են իրական պայքարի դաշտ՝ հակահայերի հերը հողի վրա անիծելու:

Վերջին շրջանում ՀՀ իշխանության որոշ բարձրաստիճան ներկայացուցիչներ ջանք չեն խնայում 1990 թվականի օգոստոսի 23-ին միաձայնությամբ ընդունված Հայաստանի Անկախության հռչակագիրն անվանարկել և անհեթեթ պատճառաբանություններով իրենց իսկ կողմից իրականացրած և ձախողած քաղաքականությունը, մասնավորապես, 2020 թ․ 44-օրյա պատերազմի խայտառակ պարտությունը պատճառաբանել Հայաստանի Անկախության հռչակագրում ամրագրված ուղենիշային դրույթներով։

Թվում ա, թե ամեն ինչ պարզ ու հայտնի ա, բայց ցանկություն առաջացավ մի անգամ էլ ասելու։ Մարդիկ հավասար չեն ծնվում։ Բնությունը դեմոկրատ չի, բնությանը բազմազանություն ա պետք, որ ցանկացած պայմաններում բազմազանության մեջ գտնվեն նրանք, ովքեր կարողանում են հարմարվել, ու կենսաբանական տեսակը գոյատևի՝ չվերանա աշխարհի երեսից։ Դրա համար մարդը տարբեր հնարավորություններով ա աշխարհ գալիս՝ խելացի ու հիմար, տաղանդավոր ու անտաղանդ, ուժեղ ու թույլ, դաժան ու բարի...