Խորհրդահայ մշակույթը գտնվում էր իշխանական վերին ատյանների սևեռուն վերահսկողության տակ։ Բայց այդ վերահսկողության պայմաններում հայկական արվեստը զարգանում էր, ծաղկում էր հայ մշակույթը, գիտությունը, գրականությունը։

Ըստ Փաշինյան Նիկոլի, «մենք Ղարաբաղյան շարժումը չպետք է շարունակենք»:

Նիկոլն այսօր ԱԺ–ում հայտարարեց. «Մենք՝ Հայաստանի հանրապետությունը, Հայաստանի ժողովուրդը ուզո՞ւմ ա շարունակել Ղարաբաղյան շարժումը, թե՞ չի ուզում շարունակել Ղարաբաղյան շարժումը։ Ես առանց սեթևեթանքի ուզում եմ հստակ և աներկբա ասել, որ մենք Ղարաբաղյան շարժումը չպետք ա շարունակենք»։

Ըստ սրանց կողմից տարածվող գովազդի, սրանք «տարիներ ի վեր աջակցում են Սևանա լճի շրջակա միջավայրի պաշտպանության բարելավմանը»: Ավելին, սրանք պատրաստվում են «շարունակել շրջակա միջավայրի նախարարության հետ այս արդյունավետ համագործակցությունը»:

Պաշտպանության նախարարությունը հայտարարում է Հայաստան–Ադրբեջան սահմանագծի երկայնքով երբեմն արձանագրվում են կրակոցներ, որոնք չեն թիրախավորում ՀՀ տարածքը:

Հետաքրքիր ա՝ ծիտիկները թանկ հաց չեն ուտում՝ էն, որ ծախում են հարստացածների սուպերմարկետների օլիգարխ բաժիններում՝ տարբեր տեսակների՝ Ցեյլոնի սարերում աճող հազվագյուտ կապույտ ցորենից թխած, խոշոր, ձևավոր աղվածքի, Ջոմոլունգմայի դոշերից հավաքած մանուշակի փոշով հարստացրած, Էկզիստենցիալիստական թոնիրներում թխած, Ֆեն-Շուի մեթոդով աղոթած՝ մի բերանը՝ 1000 դրամ... Էդ սուպերդիետիկ անախորժ հացերը չեն ուտում։ Թռնում-գալիս են, հոտ են քաշում, ծուռ-ծուռ նայում են, պարարտացնում են ու թռնում-գնում։

Ֆրանս-գերմանական Arte հեռուստաընկերության «28 րոպե» հաղորդման վարող Էլիզաբեթ Քվինը ներողություն է խնդրում հայերից հաղորդման ժամանակ ցուցադրված կեղծ քարտեզի համար, որտեղ Հայաստանը պատկերված էր որպես Ադրբեջանի տարածք:

Տևական ժամանակ չարչրկվող «խաղաղության համաձայնագրի» մասին անդադար խոսող իշխանությունը կարծես մոռանում է մեկ կարևոր բան։ Հանրությունը դեռևս տեղյակ չէ, թե ինչի մասին են այդքան շահարկվող «17 կետերը»...

Մեր օրերում տեղի ունեցող աշխարհաքաղաքական լրջագույն տեղաշարժերի չափը պատկերացնելու համար բավական է միայն համեմատել ԵՄ-ի և Ռուսաստանի ռազմաքաղաքական կշիռն ու դիրքը աշխարհում 2010-ին և 2025-ին։

Սովետում մարդիկ վարկեր չունեին, պարտքեր չունեին, մեկը մյուսին պարտք չէր, գցել-խաբել չէր լինում։ Դժգոհ էին։ Համարյա բոլորը բանկում հետ գցած փող ունեին։ Դժգոհ էին։ Պետական պարտքի մասին նույնիսկ մտածելու թեմա չկար։ Չուզեցինք, մերժեցինք կոմունիզմ կոչվածը, կապիտալիզմ ուզեցինք։