Խոստմնազանց եղանք, ներող կլինեք

Հունաստանի հետ ընկերական խաղի մասին թերթի էլեկտրոնային տարբերակում խոստացել էինք մանրամասն լինել մեր վերլուծությունում:
Ասելիքի խեղճություն էլ չէինք քաշելու: Դժբախտաբար (այս դեպքում` իսկապես դժբախտաբար), նյութը ծով էր ու է: Ցավոք, ոչ խաղի բերած երանության տեսանկյունից, այլ նյարդայնության, բարկության, անզորության, որի վերջը հիմար ծիծաղն է: Կամ` հիմարավունը (ընտրությունը թողնում եմ Ձեր հայեցողությանը): Սակայն այս օրերին արդեն այնքան բան է ասվել այդ չարաբաստիկ խաղի մասին` ընդհուպ անհեթեթության հասնող մակարդակի (ամենաօրիգինալը Սամվել Պետրոսյանն էր` մեր «կրելու» հաշվով), որ չարժե լրացուցիչ պղտորվել: Բացի դրանից, այսօր Ղազախստանի հետ ընկերական հանդիպումն է, և իրավիճակը շտկելու, Հունաստանի հետ խաղի թողած տպավորությունը մեղմելու, սրտներս շոյելու, աչքներս կրկին քաղցրացնելու փայլուն հնարավորություն են ստացել տղաները: Այնպես որ, հարգելի ընթերցող, հավաքականի առնչությամբ լինենք ներող ու հանդուրժող, որը մի խաղի ընթացքում կարողացավ լինել երկուսը` մեկում, բայց ոչ «Թվիքսի» նման: Գոնե լավ էր, որ երկրորդ խաղակեսն էր համեմատաբար լավը: Նկատի ունեմ` հուսադրող, չնայած այդպես օդում ճախրող ճանճերին նշանառության տակ կարող է վերցնել մեզնից յուրաքանչյուրը, ու դրա համար ոչ ավստրիաներ գնալ-հասնելու, ոչ խաղադաշտ դուրս գալու, ոչ էլ մարզազգեստ հագնելու անհրաժեշտությունը կա: Բավական է մի գնդակ, ու վերջ:
Այսպես ասենք ու պրծնենք` խաղ էր` չստացվեց: Ի՞նչ կա որ: Ամեն մեկի օրացույցում էլ լինում է կարմիր օր: Ո՛չ հանգստյան օրվա առումով: Հասկացանք իրար:
Բա Բերեզովսկո՞ւ մասին ինչ կասես, նյութի կեսբերանությունից նեղսրտած` կարող է հարցնել ընթերցողը:
Ժողովուրդ ջան, եկեք Բերեզովսկուն թողնենք հանգիստ: Ա՛յ, եթե հարցը տայիք մրցավարի առնչությամբ, էստեղ նյարդերս վերջնականապես քայքայած կլինեիք: Ասա, ա՛յ Ռոդրիգես կամ, լավագույն դեպքում, մորական գծով Ռոդրիգեսի հորեղբոր տղա, դու, ի՞նչ է, մի խաղի ընթացքում Բերեզովսկու երկու պենալ բռնե՞լը չգիտես, որ հավաստիանալու համար երկրորդն ես նշանակում մեր թառլանի դարպասին: ՈՒզածդ ի՞նչ էր: Ինչո՞ւ ես զոռով հույներին խայտառակ անում, հայ-հունական դարավոր եղած ու չեղած կապերի միջև սեպ խրում, որ նրանք էլ մուննաթով մտածեն` ի՜նչ մեծ բան էր, թողներ երկուսից մեկը գոնե խփեինք:
Դե հիմա եկ ու էս էշը ցեխից հանիր` առանց կեղտոտվելու:Հնարավո՞ր բան է: Ճիշտն ասած, ուզում էի հենց այստեղ էլ նյութը ավարտել, սակայն մտքովս մի բան անցավ, որի մասին չեմ կարող լռել:
Հիշո՞ւմ եք` նախախաղյա մամլո ասուլիսի ժամանակ հավաքականի գլխավոր մարզիչ Վարդան Մինասյանն ասել էր, թե առաջիկա երկու խաղում նոր սխեմաներ է փորձարկելու:
Կարո՞ղ է, որոշել էր միայն Բերեզովսկուն խաղացնել:
Հը՞:
Ափսոս ջուրծեծոցիների… կներեք, մամլո ասուլիսների գնալու, մեծամեծներին հանդիպելու զահլա չունեմ, իսկ այլ կերպ նրանք անհեռախոսահամար են (ֆուտբոլի ֆեդերացիայի աշխատակիցների մատուցմամբ):
Հասկանալի է` զբաղված մարդիկ են, տակտիկա ու ստրատեգիա են մշակում, սխեմաներ են հղանում, պարապ բաների ո՛չ գլուխ ունեն, ո՛չ ժամանակ: Սիրաշահող լրագրողներն էլ` ծո՜վ, ծով: Գլուխ եմ ասել, որ չպտտվի: Այնպես որ, չխանգարենք:
Բայց որ պաշտպանությունը հեչ բանի նման էր, էս մեկը բացառության կարգով չեմ կարող չասել: Էստեղ իսկապես մտածելու բան կա: Ընդհուպ` դրսում հանդես եկող շնորհալի տղաներին փնտրելու ու գտնելու առումով:
Իսկ Դենիս Թումասյանը, այնուամենայնիվ, հայ է:
Էն մյուս տղան էլ (կներեք` անունը չեմ հիշում):
Հայտարարությունների ու որակումների մեջ պիտի չափավոր լինել:
Հավաքականի համար պատասխանատվությունը պարտադրաբար նշանակում է վեր լինել սեփական ամբիցիաներից:
Սկսած լավ գործի հրամայականն է սա:

Մարտին ՀՈՒՐԻԽԱՆՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Խոստումնալից հեռանկարով հաջողված հետահայաց
• Սա համազգային խայտառակություն է
• Ոսկե երակը հայկազյան ցեղի
• Դուք ասում եք՝ մոռանանք Եղեռնը
• Իր հոգու կապույտը փնտրող աղջնակը
• Ցավի իններորդ տարին
• Անտերություն
• ԵՐԱՆԻ ՆՐԱՆՑ, ՈՎՔԵՐ ՕՐՀՆՅԱԼ ԵՆ ԻՐԵՆՑ ԷՈՒԹՅԱՄԲ ՈՒ ԳՈՐԾՈՎ
• Փող չկա, Ծիգրանիկ կա
• Հոգին խաղաղեցնող գույներ
• Արաբական շարքից -3
• Արաբական շարքից -2
• Արաբական շարքից
• Հովհաննես Գալստյանը հաղթել է, ու պիտի ողջունել փաստը
• Մինչդեռ ներսի թուրքը երկիրն էր քնացրել
• Ազատության արբեցնող շունչն ու ստեղծագործողը (Տիգրան Հակոբյան)
• Գիտեմ, որ սիրտ չունեք, բայց թե․․․
• Մշակույթի գլխին կանգնած բորենիները
• «Բարի լույս, հայեր» շարքից
• Էս կողմերի արջը ես եմ

Մեկնաբանություններ