Հիշողության կորուստ չունեցողները անկասկած կհիշեն, որ իլխամ անասունը Հայաստանի տարածքով միջանցք ստանալու խոսակցության հիմքում դնում էր այն պնդումը, որ եթե Հայաստանի հանրապետությունը Արցախի հետ ստացել է միջանցք Ադրբեջանի տարածքում, ապա հավասարության սկզբունքով պետք է գործարկվի նմանատիպ միջանցք Ադրբեջանի և Նախիջեւանի համար հայկական տարածքի վրայով։
Ինչու՞ է հայ հասարակությունն այդքան ծանր տանում Ի. Ալիևի տեղեկատվական-հոգեբանական գրոհներն ու նվաստացուցիչ քայլերը։ Այդ երևույթն ունի երկու հիմնական պատճառ։
Որոշ կարկառուն դեմքեր փորձեցին Երևանի ավագանու ընտրությունները ներկայացնել որպես «ժողովրդավարություն»: Իրականում ստացվել է ապուշություն, որովհետև աշխարհում առաջին անգամ ձևավորվել է իշխող կոալիցիա, որն իրականում փոքրամասնություն է:
Ֆեյսբուքում կամ լրատվական կայքերի մեկնաբանություններում որոշ իրական կամ ֆեյքային անձինք հպարտանում են իրենց վարչապետով: Ում կողմից էլ լինի՝ Նիկոլ վարչապետով հպարտանալն աննորմալ ու անբնական երևույթ է:
Ինչու՞ է հայ ժողովուրդը, ավելի կոնկրետ` ՀՀ քաղաքացիները, հանդուրժողաբար մոտենում այն ամենին, ինչ կատարվում է Հայաստանում, Արցախում և դրանց շուրջ: Ասում ենք` հանդուրժողաբար, որպեսզի չասենք` հավանություն են տալիս:
Դառը իրականությունից վերածնունդ…
Կուզեք ասելիքս ու վարքս որակեք որպես էմոցիոնալ պոռթկում, սենտիմենտալիզմ, նյարդային ջղաձգում, անճարության հոգու ճիչ, վրեժի ծարավ՝ ինձ համար միևնույն է:
Ինչպես ուզում եք, այնպես էլ անվանեք:
Պատերազմը փոքր տարածք ունեցող երկրների համար դժվար ու ծանր է, քանի որ փոքր պետությունները նահանջելու դեպքում կորցնում են կենսատարածք, որը մարտավարական հաջողություն է թշնամու համար։
Երեկ լուսադեմին մեր հարևան ու բարեկամ Իրանի վրա սկսված իսրայելական հարձակումը չմնաց անպատասխան. Իրանը երեկոյից սկսած հարվածներ է հասցնում Իսրայելին։ Արդյունքում՝ ունենք փաստացի պատերազմ, որը դեռևս ցույց չի տալիս ավարտի նշաններ։ Ճիշտ հակառակը՝ այս րոպեներին էլ ընթանում են նոր հարձակումներ երկու երկրների տարբեր բնակավայրերի վրա, կան տասնյակ զոհեր ու վիրավորներ...