Երբ ինչ-որ մանր թեմայից ես գրում, պետության՝ մեր բոլորիս տան խնդիրներին չվերաբերող, լիքը մարդ է արձագանքում:
Երբ գրում ես, որ քաղաքական հայացքների. այն է՝ այս հակահայ իշխանությանը ընդդիմանալու համար քեզ հետապնդում են, շատերի պետքն էլ չի:
Ես և այլ քչերը իմ/մեր սեփական կաշվի կամ շահի համար չենք այս ամենի մեջ: Սիրելի հայրենակիցներ, եթե ես մեծ մասի պես միայն անձնական շահի հետևից վազեի, այսօր Ֆլորիդայում կամ Կալիֆորնիայում իմ սեփական ծովափնյա առանձնատան դիմաց ճոճաթոռին նստած կլինեի: Հենց վաղվանից էլ կարող եմ դա անել:
Իմ և ստացվում է նաև, որ ձեր երեխաների համար եմ մնացել ու պայքարում: Եթե շատերդ իմ և այլ ընդդիմադիրների պայքարին շարունակեք անհաղորդ մնալ, ապա մենք չենք հաջողի, մեր կյանքը անիմաստ կմաշվի, իսկ դուք էլ անհայրենիք կմնաք:
Դժվար թե այս գրառումը որևէ բան փոխի օրվա հոգսերով ապրող հայրենակիցների մոտ:
Բայց գոնե հանուն արդարության և ձեր խղճի, կրիտիկական պահերին ցույց տվեք, որ ձեզ համար միևնույնը չէ: Ախր, բոլորս էլ մահկանացու ենք, ոչ ոք դեռ չի հաջողել իր հետ այն աշխարհ ունեցվածք տանել:
Հովհաննես Ավետիսյան