Հարուստ լինի, անվանի, թե աղքատ, նրա պարծանքը Տիրոջ երկյուղն է։ Արդարացի չէ անպատվել իմաստուն աղքատին, և օրինավոր չէ պատվել անարդար մարդուն։ Հարուստը, դատավորը և իշխանը գովաբանվում են, սակայն նրանցից և ոչ մեկը մեծ չէ նրանից, ով երկնչում է Տիրոջից։ Իմաստուն ծառային ազատներն են սպասավորում, և խելամիտ մարդը չի տրտնջում դրա համար։ Քո գործը կատարելու համար մի՛ պերճաբանիր և մեծություն մի՛ ծախիր քո նեղության ժամանակ։ Ավելի լավ է նա, ով փողոց է մաքրում, քան նա, ով սիգալով ճեմում է, բայց մնում է հացի կարոտ։
Սիրաքի իմաստությունը 10. 25-30