Նոր քեռի գտնելու՝ հնից փախչելու բերկրանքն անսահման է քաղաքականապես ինֆանտիլ ազգի մոտ. նա այդպես էլ դուրս չեկավ իր մանկական կիսատաբատից:
Ախր ո՞նց կարելի է նման սպառնալից արկածախնդրության դիմել, երբ դու, փաստորեն, մերժում ես քո տարածաշրջանային բարեկամի մեկնած ձեռքը և վազում ես օվկիանոսի այն կողմ՝ իբր դաշնակից գտնելու երազանքով։ Այն դեպքում, որ այդ նոր քեռին քո հարևանի թշնամին է։ Նա տարածաշրջանային բոլոր երկրների թշնամին է այս պահին։ Ու դու, իմանալով, թե այդ ուժը հենց երեկ ի՛նչ խայտառակությամբ է դուրս եկել Իրաքից, Աֆղանստանից, գնացել նրա պոչն ես բռնել։
Մեր Նախախնամությունն այս ամենը տեսնում է և ատամները կրճտացնում․ «Բա քաղաքականապես տհաս ու մանկամիտ էս ժողովրդին խնայել պե՞տք է...»:
Արտակ Հովսեփյան