Այնպես, ինչպես 30 տարի առաջ (շարունակ) հայազգի բնակչությունը վրդովված է, հիասթափված է, նյարդայնացած է: Այսինքն, առերևույթ ոչինչ չի փոխվել: Նույն ընտրախախտումները, նույն մարդիկ: Որոշ չափով մարդկանց դերերն են փոխվել: Հանդիսատեսները մեծամասամբ նույնն են: Եվ, քանի որ վերջիններս ընտրախայտառակության ողջ գործընթացում մեծամասնություն են կազմում, ապա եկեք նրանցից խոսենք:

Իշխանությունն իր ողջ ռեսուրսը` շենքի քպ-ական լիազորից մինչև նախարար, պատգամավոր, հավաքագրել ու գործուղել է Փարաքար և Գյումրի:

1) Ընտրական տեղամասերում մերժել Նիկոլին ու ՔՊ-ին՝ շեղ տառերով արձանագրելով, որ ՔՊ-ն չունի ժողովրդի մեծամասնության աջակցությունը: Դա առանցքային է ոչ միայն համաժողովրդական կոնսոլիդացիայի օրինակ ծառայելու համար: Այն շատ կարևոր ուղերձ կլինի նաև արտաքին աշխարհին:

Սիրելի՛ հայրենակիցներ, Շնորհակալություն բոլորին՝ այսօրվա մեծ հանրահավաքին մասնակցելու համար:

Աբսուրդն ու մարազմը շարունակվում են: Շաբաթը սկսվեց ու ավարտվեց Ֆուտբոլային խայտառակ պարտություններով, չնայած՝ պայմանավորվել ենք, որ որևէ պարագայում մենք մեզ պարտված չենք համարելու:

Յուրաքանչյուր երկիր յուրաքանչյուր ազգ ունի իր նվիրական հենարանը: Երբ ժողովրդի պատմությունը երջանիկ է, այն դառնում է մշակութային ու քաղաքական կյանքի կենտրոնը: Երբ ճակատագիրը հալածում է ազգին, այն լինում է ազգային կյանքի պատվարը, հույսերի կղզին, վերածննդի գրավականը:

Սիրելի՛ եղբայրներ և քույրեր, դուք, որ ճակատագրի ծանր հարվածի պատճառով ապրում եք օտարության մեջ, միացե՛ք մեզ և օգնության հասե՛ք ձեր մեծ Ծնողին ՝ մեր Ազգին և մեր Հայրենիքին: Մենք բոլորս նույն Ազգի ու Հայրենիքի՝ մեր մեծ Ծնողի զավակներն ենք: Այսօր օրհասական է մեր մեծ Ծնողի ու մեր մեծ Տան՝ Հայրենիքի վիճակը. մենք կարող ենք անդառնալիորեն կորցնել նաև Հայաստանը:

Այն, ինչ վերջին օրերին տեղի է ունենում Գյումրիում, «Բարդուղիմեոսյան գիշերից» բացի այլ բնորոշում դժվար է գտնել։ 1572 թվականի օգոստոսի 24-ին Ֆրանսիայում մեկ գիշերվա ընթացքում հուգենոտների զանգվածային կոտորած տեղի ունեցավ, իսկ Գյումրիում իշխանությունն այսօր ցուցադրում է նույն դաժան վարքագիծը ընդդիմության նկատմամբ...

Թվում է, որ ԱՄՆ-Իրան հարաբերությունների կարգավորումն այն է, ինչին ձգտում է Թրամփը, սակայն սա չափազանց բարդ գործընթաց է, հաշվի առնելով Իսրայելի և Թուրքիայի գործոնները...

Ռուսական և արևմտյան լիբերալիզմը երկու սև ամսաթիվ է ունենալու իր լիբերալ օրացույցում. հոկտեմբերի 7-ը, երբ ծնվեց Վլադիմիր Պուտինը, և այս օրը՝ մարտի 26-ը, երբ նա առաջին անգամ ընտրվեց Ռուսաստանի նախագահ: Վալերիա Նովոդվորսկայան, ամենակատաղի ռուս լիբերալուհին, ոռնում էր 25 տարի առաջ. դուք չեք պատկերացնում Պուտինն ով է, նա Ստալինի կենացն է խմում… Իսկ Նովոդվորսկայան այն պրոգրեսիվ գործիչն էր, որը երազում էր, որ ռուսական հրթիռները ժանգոտվեն, գազն ու նավթն էլ վերանան: