Անկեղծ բարեկամը

Թագավորն իրեն մեծ բանաստեղծ էր կարծում, բոլորը գովում էին նրան, երբ կարդում էր իր գրվածքները.

- Ի՜նչ չքնաղ ոտանավորներ են: ՈՒրիշ ո՛վ կարող է այդպես գրել:

Մի օր արքան ընթրիքի հրավիրված տաղանդավոր մի բանաստեղծի մոտ կարդաց իր հորինվածքներն ու հարցրեց.

- Ի՞նչ կասես, ինչպիսի՞ բանաստեղծ եմ ես: Գրածներիցս որո՞նք քեզ դուր եկան: Բանաստեղծն անկեղծ ասաց.

- Տե՛ր, բոլորն էլ անհամ գրություններ են:

Թագավորը զայրացավ ու զնդանը նետել տվեց բանաստեղծին:

Մեկ շաբաթ հետո արքան նրան դարձյալ ընթրիքի հրավիրեց: Բանաստեղծը շատ քաղցած էր:

Ընթրելուց առաջ արքան կարդաց իր նոր ոտանավորներն ու հարցրեց.

- Իսկ հիմա ինչպե՞ս եմ գրել:

- Ինձ կրկին բա՛նտ տարեք,- մրմնջաց բանաստեղծը:

- Սակայն այս անգամ թագավորը ծիծաղեց ու ասաց.

- Լավ է ունենալ մեկ անկեղծ բարեկամ, քան բազմաթիվ կեղծ ու շողոքորթ ծառաներ:

Գայանե ՊՈՂՈՍՅԱՆԻ ՖԲ էջից

Մեկնաբանություններ