ԱՌԱՋԻՆ Երբ դեռահաս և իրականության հետ կապը կորցրած լակոտի պես փորձում ես քեզ ցույց տալ մեծերի մոտ, ապա ապտակները անխուսափելի են։

Երեկ երեկոյան ողջ աշխարհը ականատես եղավ այս անհավանական, աբսուրդի ժանրից տեսարանին, երբ ԱՄՆ նախագահը, մատը թափ տալով ՈՒկրաինայի նախագահի վրա, տառացիորեն ասում է «Լռիր, ինչ որ շատ ես խոսում այսօր», և կամ «Քո ձեռքում խաղաքարտեր չկան, որ այստեղ այսպիսի ելույթներ ունենաս»:

ՈՒկրաինացիներին ներշնչել էին, որ կա ազատ աշխարհ ու կա ավտորիտար աշխարհ, ու իրենք պատերազմում են հանուն «Ազատ Աշխարհի», հանուն վեհ արժեքների...

ՈՒկրաինայի նախագահի երեկվա խոսքը, բացի հիմար և ոչ ադեկվատ բովանդակությունից, արտառոց էր նաև իր չափազանց անտակտ տոնով...

Հայաստանում մարտնչող ազգադավներ ու դավաճաններ կան, զոմբիներ ու ծախուներ, սրիկաներ ու տգետներ, քաղքենիներ ու անտարբերներ,- նրանք դեռ շատ են, նրանց վրա է հենված էսօրվա թշնամաբարո իշխանությունը: Նրանց հաղթել կարող են ազգապահներն ու հայրենապահները, շիտակ մտածողներն ու պայքարողները, ազնիվ ու ուսյալ, նվիրական ու ոգեշունչ մարդիկ, մի խոսքով՝ իրավ հայերը,- նրանք նույնպես շատ են:

Խաղաղության պայմանագիր կոչվող ֆարսի իրական բնույթը Ալիևի համար Հայաստանի հյուծման և թուլացման օրակարգ է, իսկ Փաշինյանի համար՝ Հայաստանում ալիքի վրա մնալու օրակարգ...

Ադրբեջանում հայ պատանդների ու գերիների ապօրինի ազատազրկման ու նրանց տառապանքների, ինչպես նաև նրանց ազատ արձակման միակ պատասխանատուն, ինչ ուզում եք, արեք, մեկ մարդ է` ՔՊ ղեկավարը, որ զբաղեցնում է Հայաստանի վարչապետի պաշտոնը: Գլխավոր հասցեատերը նա է:

«Պատերազմ սկսելու ոչ մի առիթ, ոչ մի նախադրյալ, ոչ մի պատճառ չկա»,- օրերս ասել է Նիկոլ Փաշինյանը՝ վստահություն հայտնելով, որ խաղաղության գործընթացը փակուղում չէ:

Նիկոլ Փաշինյանը ոչ միայն Էրդողանի, այլ նաև Ալիևի գործուն աջակցությունն է մուրում։

Համաձայնեք՝ հայաստանյան իշխանությունների կողմից ամենօրյա ռեժիմով տիրաժավորվող թեզերին ու պնդումներին հակադարձելն ու դրանց բուն բովանդակությունն ու հանրային սպառնալիքը ջրի երես հանելը բավականին տանջալից, ինչ-որ տեղ նաև անշնորհակալ գործ է։ Հաճախ ընկերներս այս թեմայով ինձ քննադատում են, թե ինչու եմ նիկոլականների դատարկաբանություններին ու հակապետական դրսևորումներին անդրադառնում ու արձագանքում։ Նրանք կողմնակից են թեման «իգնոր» անելուն և արհամարհելուն, սակայն միշտ չէ, որ դա արդարացված է։