Հուսանք՝ ոչ բոլորն են պատրանքներով ապրում
Տարանցիկ ցանկացած հաղորդակցություն ինքնին ողբերգություն չէ, մեծ ողբերգություն է, երբ վերջինս փորձ է արվում կյանքի կոչել ինքնիշխանությունն անտեսող իրավական ռեժիմով իբրև միջանցք՝ դրանից բխող անդառնալի կորստաբեր հետևանքներով հանդերձ. դրանով բացվում է սողացող հայաթափման դարպասը։
Եթե դա սոսկ հաղորդակցություն լիներ, ապա այդպիսի առնվազն երկու հաղորդակցություն վաղուց կա՝ Իրանով և Վրաստանով։ Ընդ որում, դրանք իսկապես հաղորդակցություն են, որոնք անխտիր ապահովում են փոխշահավետություն բոլոր կողմերի համար, ոչ թե հաղորդակցության պատրանք:
Որևէ այլ երկիր այս փուլում միանշանակ պատրաստ չէ դիմակայելու նաև իրենց շահերն անտեսող թուրքական այս հեռահար պլանին, ընդ որում, մեծամասամբ նաև իրենց մեղքով։ Սա դարձյալ այն դեպքն է, երբ մենք միայնակ ենք մնացել։
Միջազգային պայմանագիրը ստորագրությամբ ուժի մեջ չի մտնում, այն դեռ պետք է անցնի վավերացման գործընթաց, հուսանք, որ ոչ բոլորն են պատրանքներով ապրում:
Գևորգ ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ