Չի կարելի մարդուց այգի գողանալ

Մերգելյանի այգում էի։ Նստեցի, մի քիչ նայեցի գնացող-եկողին, խաղացող երեխաներին, զբոսնող շներին, ծխեցի։ Ծառերն ազատագրվել են անճոռնի վանդակներից, գազոններն էլ։ Սրճարաններն էլ են վերացել։ Այգին շնչում ա։ Շատ մարդ կար, ուրեմն՝ մարդիկ ընդունել են նոր այգին։ Լիքը նստարան կա, բայց մեծ մասը զբաղված էին։

Ես էլ եմ ընդունում, գոհ եմ։ Իհարկե՝ իմ մանկության այգին չի, շատ ա տարբերվում։ Սա միգուցե ավելի լավն ա։ Բայց իմ մանկության այգին մի առավելություն ուներ՝ իմ մանկությունը մեջ էր, որ կերան, լափեցին այգու հետ։

Ոչինչ, հիմա լիքը երեխա կա այգում։ Սա էլ նրանց մանկության այգին կդառնա։ Մենակ թե հիմա էդ այգում կամ ուրիշ այգիներում խաղացող ապագա չինովնիկները, օլիգարխներն ու հանցագործները սա էլ չխլեն էսօրվա երեխեքից, նրանց մանկությունն էլ չանդամահատեն։

Չի կարելի մարդուց այգի գողանալ։ Այգեսպանությունը պետք ա քրեականացվի, պետք ա դատեն դրա համար ու շատ խիստ դատեն։

Հենրիկ Պիպոյան

Մեկնաբանություններ