Իրանի և Միացյալ Նահանգների միջև բանակցությունների հինգերորդ փուլի ավարտից հետո Իրանի գլխավոր բանակցող, արտգործնախարար Աբբա Արաղչին հայտարարել է, որ «դա բանակցությունների ամենապրոֆեսիոնալ փուլերից մեկն էր»։ «Մենք անսասան ենք մեր դիրքորոշումներում։ Ամերիկյան կողմն այժմ հստակ պատկերացում ունի Իրանի դիրքորոշման վերաբերյալ»,- շեշտել է նա։               
 

ՀՀԿ ԳՄ նիստերի կուսակցական ու տեղեկատվական նշանակությունը

ՀՀԿ ԳՄ նիստերի կուսակցական ու տեղեկատվական նշանակությունը
05.06.2015 | 12:20

ՀՀԿ գործադիր մարմնի նիստերը, որպես կանոն, լրագրողների ուշադրության կենտրոնում են միշտ: Թեպետ ոչ միշտ են այդ նիստերը տեղեկատվության առումով կարևոր: Ավելի ճիշտ՝ հավարտ կազմակերպվող ճեպազրույցում միայն արձանագրվում են նիստի օրակարգում եղած խնդիրների անվանումները: Ի՞նչ է եղել նիստում իրականում, ինչ չի եղել և ինչու՝ երբեք չի հրապարակվում: ՈՒ դա օրինաչափ է, որևէ լրագրող իրավասու չէ պահանջել ավելին, քան հրապարակվում է: ՈՒրեմն ինչո՞ւ են այդ նիստերը ուշադրության արժանանում: Որովհետև ՀՀԿ-ն իշխող կուսակցություն է և այդ կուսակցության ԳՄ նիստում քննարկված հարցերը, որպես կանոն, հայտնվում են օրենսդիր ու գործադիր իշխանության օրակարգում, դասավորում ու վերադասավորում են քաղաքական դաշտը, արձագանքում են արտաքին ու ներքին քաղաքականության հրատապ խնդիրներին: Այո, բայց նիստին հաջորդող ճեպազրույցները աստիճանաբար դառնում են տեղեկատվության առումով բովանդակային ոչինչ չասող ու զուտ քարոզչական: Ինչո՞ւ: ՀՀԿ-ն ասելի՞ք չունի, թե՞ հարմար չի համարում հրապարակել ասելիքը: Ինչ-որ իմաստով հաճախ նաև հակասական են այդ տեղեկությունները: Օրինակ, երբ ՀՀԿ մամլո խոսնակ Էդուարդ Շարմազանովին հարցնում են, թե քննարկվե՞լ է նիստում «Նաիրիտի» հարցը, նա պատասխանում է, որ չի քննարկվել, դա կառավարության գործառույթն է և ՀՀԿ-ն կոմունիստական կուսակցությունը չէ, որ բոլոր հարցերով զբաղվի ու որոշումներ կայացնի, երբ հարցնում են էլեկտրաէներգիայի սակագնի բարձրացման մասին, նա ասում է, որ ցանկացած երկրում տնտեսական և քաղաքական իրվիճակի պատասխանատուն իշխանություններն են, և այս հարցում էլ ՀՀԿ-ն չի խուսափում պատասխանատվությունից: Հիմա «Նաիրիտը» երկրից դո՞ւրս է, թե՞ ՀՀԿ-ն ասելիք չունի: Իսկ էլեկտրաէներգիայի թանկացման մասով նշվում է ընդամենը ՝ «Ես արդեն մեկ անգամ ասել եմ, որ դեմ եմ անհարկի թանկացումներին: Սակայն, հիմա չեմ կարող ասել, թե որքանով է այդ թանկացումը հիմնավոր: Դա կկարողանամ ասել խորհրդարանական լսումներից հետո»: Ո՞վ չգիտեր այդ պատասխանը: Առավել ևս շարունակությունը՝ «17 դրամով թանկացնելու առաջարկը մերժվելու է պատգամավորների և Հանրային ծառայությունները կարգավորող հանձնաժողովի կողմից: Համենայն դեպս՝ մասնագետների առաջին գնահատականներն այն են, որ այդ 17 դրամը շատ է: Որևէ մեկի համար թեկուզ մեկ դրամի թանկացումը ցանկալի չէ, սակայն կա նաև օբյեկտիվ թանկացում»: Թե՞ ԳՄ նիստից հետո ասվածն արդեն այն սահմանագիծն է, որից ոչ պատգամավորները, ոչ Հանրային ծառայությունները կարգավորող հանձնաժողովը չեն նահանջելու: Բայց սա էլ տեղեկատվության մեջ հաստատուն մեծություն չէ, ինչպես ընդունված է մաթեմատիկայում գնահատել, որովհետև կարևոր քաղաքական հարցերում, որպես կանոն, ԳՄ անդամները ասում են՝ ինչ պիտի ասեն կամ ինչ այդ պահին գիտեն: Հիշո՞ւմ եք՝ 2013-ի սեպտեմբերի 3-ի կեսօրին ինչ էր ասում Գալուստ Սահակյանը, երեկոյան ինչ ասաց Սերժ Սարգսյանը: Կամ՝ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի հրաժարականի նախորդ օրն ինչ էր ասում ՀՀԿ մամլո խոսնակը, նույն օրը կառավարության նիստում ինչ ծրագրեր էր ներկայացնում Տիգրան Սարգսյանը, ինչ եղավ երեկոյան: Իսկ Սերժ Սարգսյանը, որպես կանոն, չի խոսում հասարակական-քաղաքական օրակարգի խնդիրների մասին, նա միայն որոշումներն է հրապարակում՝ ինչպես եղավ այս տարվա փետրվարի 12-ին, իսկ ինչ եղավ նրա որոշումների կատարման հետագա՞ ընթացքը: Ոչինչ, քաղաքական հարցը լուծվեց, մյուս խնդիրները հանվեցին օրակարգից ու վերջ: Ստացվում է, որ ՀՀԿ ԳՄ նիստն ունի միայն քարոզչական նշանակություն՝ արձանագրվում է, որ կառավարող կուսակցությունը կա, գործում է, նիստեր է անում ու անդրադառնում է ինչ-որ խնդիրների: Այսքանը: Իսկ դա ընդամենը կուսակցության PR է, հաջող կամ անհաջող՝ ինչպես կստացվի: Եվ լրատվական դաշտը, ինքնաբերաբար, ներքաշված է այդ գործընթացում ու տիրաժավորում է լուրեր, որոնք չունեն տեղեկատվական բովանդակություն:


Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հ.Գ.
Իհարկե, ԳՄ-ն պիտի նիստեր անի ու պարտադիր պիտի հավաքվեն՝ իրար տեսնելու ու ամենակարևորը՝ նախագահին տեսնելու, նրա խոսքը լսելու ու իրենց գործը իմանալու: Իհարկե, լրագրողները պարտադիր պիտի պարզեն՝ ինչ է եղել ու ինչու, բայց այդ ամենից հասարակության համար համարյա ոչինչ չի փոխվում: ՈՒ դա ազդանշան է: Ինչի՞: Ինքներդ որոշեք:

Դիտվել է՝ 1482

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ