Թրամփի ու Պուտինի կոնֆլիկտը Էրդողանի համար կարող է ճակատագրական լինել

Սիրիայի կոնֆլիկտը վաղուց Բաշար Ասադի ու ընդդիմադիր սիրիացիների պատերազմը չէ, հիմա ԱՄՆ-ի ու Ռուսաստանի միջնորդավորված պատերազմն է և շատ ավելի դաժան` գրում է Լաուրա Գայդան Focus-ում: Այդ երկու ճակատների միջև Թուրքիայի նախագահ Էրդողանն է: Նա նույնպես Սիրիայում հստակ նպատակ ունի` ուզում է հաղթել թշնամի քրդերին` ինքնապաշտպանության ժողովրդական ջոկատներին (YPG): Նրան և կարճաժամկետ, և երկարաժամկետ հեռանկարում դրա համար պետք է Ռուսաստանի աջակցությունը: Իսկ Թուրքիան ՆԱՏՕ-ի անդամ է, այսինքն` ԱՄՆ-ի պաշտոնական դաշնակից: Եթե Թրամփի ու Պուտինի միջև ճգնաժամը սիրիական կոնֆլիկտում սրվի հետագայում, կարող է դառնալ Թուրքիայի նախագահի չար ճակատագիրը:

Վերջիվերջո` նա պետք է կողմերից մեկին ընտրի և հետևանքը կդառնա նրա ազդեցության սահմանափակումը թե Սիրիայում, թե Եվրոպայում: Ռազմական գործողությունը Սիրիայում, որի հետևանքով թուրքական զորքերը, հավանաբար Մոսկվայի աջակցությամբ, քրդերի հենակետ Աֆրին մտան, ցույց է տալիս Էրդողանի գործերի վիճակը Սիրիայում` եթե նա ցանկանում է քրդերին գերակայել, Ռուսաստանը նրան պետք է: Քրդերի նկատմամբ իր հաղթանակը պահելու համար Էրդողանը պետք է անցնի Պուտինի, միաժամանակ` Ասադի կողմը: Բայց դա կվնասի ԱՄՆ-ի ու ԵՄ-ի հետ հարաբերություններին` ԵՄ-ն առանց այդ էլ նյարդայնացած է Թուրքիայի նախագահի դեսպոտ կառավարումից: ՌԴ-ի ու ԱՄՆ-ի առճակատման դեպքում ՆԱՏՕ-ի գործընկերները կարող են Թուրքիայից պահանջել հաստատուն կանգնել Արևմուտքի կողքին: Գերմանիայի խաղաղ նախաձեռնության համապատկերում` քիչ հավանական է, որ դա կհանգեցնի Պուտինից հրաժարվելուն: Նաև այն պատճառով, որ ԱՄՆ-ի, Մեծ Բրիտանիայի ու Ֆրանսիայի համատեղ հարվածը կապված էր արգելված քիմիական զենքի կիրառման հետ և Սիրիայում իշխանության փոփոխության խնդիր չուներ: Տրամաբանությունը հստակ է` Մոսկվայի հետ կոնֆլիկտից ցանկալի է խուսափել: Պուտինը պետք է նստի բանակցությունների սեղանի շուրջ: Սակայն Գերմանիայի կառավարությունը գտնում է, որ սիրիական կոնֆլիկտի երկարաժամկետ լուծումը հնարավոր է միայն առանց Ասադի: Այդ տեսակետը, ակնհայտորեն, դուր չի գա ոչ Մոսկվային, ոչ Անկարային:
Լաուրա Գայդա, Focus

Հ.Գ. Թուրքիայի նախագահը ունի ոչ միայն ընտրելու, այլև ընտրվելու խնդիր: Չի բացառվում` արտահերթ: Իսկապես ընտրելու խնդիր ունի Պուտինը` տեղը ցույց տա՞լ Էրդողանին, թե՞ դեռ հանդուրժել լարախաղացությունը և շարունակել «համագործակցությունը», որից առայժմ շահում է միայն նա, իսկ Մոսկվան պարբերաբար հայտնվում է Արևմուտքին աջակցող Էրդողանին դեմ հանդիման:

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ