Էրդողանը դառնում է կանխատեսելի

Դեռ անցյալ տարի ակնհայտ էր, որ Թուրքիայի նախագահը դիմելու է արտահերթ նախագահական ընտրությունների հնարքին` արագացնելով սուլթանական կարգավիճակն ու ազգայնական ալիքի վրա հաջողության հասնելու մտադրությամբ: Նա գերազանցեց ինքն իրեն` միաժամանակ և՛ նախագահական, և՛ Ազգային մեծ ժողովի արտահերթ ընտրություններ նշանակելով հունիսի 24-ին: Փաստացի` քաղաքական ուժերին զրկելով թափավազքի հնարավորությունից և երկրում արտակարգ դրության պայմաններում` միանգամից վերաձևելով նաև իր ցանկացած քաղաքական դաշտը: Բրիտանական The Guardian-ը, անդրադառնալով Էրդողանին ու նրա քաղաքականությանը, արձանագրում է, որ Թուրքիայի նախագահը ժամանակակից այն ղեկավարներից է, որ տեսականորեն կարևորում են ժողովրդավարական ընտրությունները, գործնականում հրաժարվում այդ սկզբունքից՝ բացառելով ընտրություններում պարտվելու որևէ տարբերակ:

«Այս հարցում նա ոչ մի կերպ չի տարբերվում Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինից կամ Եգիպտոսի առաջնորդ Աբդուլ Ֆաթահ ալ Սիսիից: Ժողովրդավարության մասին նրանց պատկերացումը կարելի է այսպես բնութագրել. «Դուք քվեարկեք, բայց միևնույն է՝ ես եմ հաղթելու»,- գրում է The Guardian-ը` չբացառելով ընտրություններում Էրդողանի կուսակցության անհաջողությունը և շեշտելով, որ շատ ցածր է հավանականությունը: Թուրք ազգայնական Դողու Փերինչեքը հայտարարել է, որ իշխանությունները վախից դրդված են վաղաժամ ընտրությունների գնում: Փերինչեքն ասել է, որ Էրդողանն ու «Ազգային շարժում» կուսակցության նախագահ Դևլեթ Բահչելին գործում են երկրի Սահմանադրությանը դեմ: «Վախի մեջ են, ինչի՞ համար է այս սարսափը: Երկուսն էլ կարող են ընտրությունների ամսաթվի վերաբերյալ իրենց կարծիքը հայտնել, սակայն երբ երկուսով գլուխ գլխի տալով ամսաթիվ են հայտարարում, դա հեղաշրջում է: Փորձում եք մեջտեղից վերացնել Սահմանադրությունը: Եթե օրենքը շրջանցելով Սահմանադրությունն արհամարհեք՝ հեղաշրջում եք անում»,- ասել է Փերինչեքը:
«Արդարություն և զարգացում» կուսակցության և նրա կոալիցիոն գործընկեր «Ազգային շարժում» կուսակցության վաղաժամ ընտրության առաջարկն արդեն ուղարկվել է խորհրդարան. շաբաթվա վերջին այն կքննարկվի սահմանադրական հանձնաժողովում, հետո` լիագումար նիստում:

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Հ.Գ. Նույնիսկ ազգայնականների հետ ալյանսով Էրդողանը հազիվ է 50% հավաքում: 2017-ի ապրիլին սահմանադրական փոփոխությունների հանրաքվեում նա ծայրը ծայրին հասցրեց, 2018-ին կորցրել է քրդերի ձայները, որ ակտիվ պաշտպանում էին նրան: Վերջին հարցումներով` ԱԶԿ-ն ունի 40%, կբերե՞ն ազգայնականները 10-15%` խորհրդարանական մեծամասնություն ստանալու համար: Նախագահական ընտրություններում էլ ամեն ինչ Իլհամ Ալիևի արտահերթ ընտրությունների պես չէ: Չի բացառվում, որ Թուրքիայի 11-րդ նախագահ ու ԱԶԿ-ի հիմնադիր Աբդուլա Գյուլն իր թեկնածությունը դնի: Նա շահեկանորեն տարբերվում է անկայուն ու անկանխատեսելի Էրդողանից իր փորձով ու հեղինակությամբ` երկրում ու երկրից դուրս:

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ