ԱՄՆ-ը, թրամփիզմի միջոցով, համաշխարհային քաղաքականության մեջ հետաքրքիր իրավիճակ է ստեղծել:
Բոլոր հակամարտությունները մի տեսակ սառել կամ իմաստազրկվել են: Ողջ աշխարհը գիտեր, որ ի դեմս ԱՄՆ-ի կա գլխավոր դատավոր, և նա է բոլորին կռվեցնողն ու բաժանողը, հաղթողին ու պարտվողին որոշողը:
Հիմա Թրամփը գործում է որպես ԱՄՆ-ի մաքսատան վարիչ, դասական քաղաքականությունը արհամարհված է:
Միմյանց հակառակորդ բոլոր կողմերը սառած նայում են իրար, նայում են մրցավարին, իսկ մրցավարը դուրս է եկել մրցադաշտից, կենտրոնացել է զուտ սեփական հաշվիչ մեքենայի վրա, և նրան, հաշվիչի թվերից բացի, ոչինչ չի հետաքրքրում:
Երբ կռվողներին բաժանում են, նրանք ասում են՝ թողեք ինձ, թողեք խփեմ, բայց բաժանողը կռվողների արանքից դուրս է գալիս, ու կռիվը սառում է:
Այսինքն, այսպիսի ժամանակներում է երևում՝ ով ով է, նման ժամանակները հնարավորություն են ընձեռում պետություններին ուժ հավաքելու և պատրաստվելու հաջորդ կռիվներին:
Ինչպե՞ս Հայաստանը կօգտվի այս հնարավորությունից...
Արա Արայան