Ասում են՝ եղծվել-պղծվել ես, աշխա՛րհ, Իսկ դու երբևէ եղե՞լ ես անեղծ. Թե անեղծ էիր, այդ ինչի՞ համար Մարդը դրախտից աշխարհ վտարվեց...

Փոքր ազգերի համար միշտ էլ դժվար է եղել գոյատևելը: Քաղաքակրթության զարգացումը միայն խաբուսիկ ձևով է անդրադառնում նրանց պաշտպանվածության վրա: Խոշոր «շնագայլերն» անդադար հակված են կուլ տալու փոքր ու տկար ձկներին:

Թե Աստված չարին Անհապաղ պատժեր, Աշխարհը հիմա ՈՒրի՜շ կլիներ...

Երբ լույսը կարծես աղոտ է դառնում, Երբ հույսը այնքան անհույս է թվում, Երբ օրորվում են հիմքերը բոլոր հենարանների, Երբ երերում է, Առկայծում, մարում ջահը հավատի..

Իմ պարտության խորհրդանիշ, իմ կեղծ հպարտության սահման ու նիշ

Դու պիղծ ու կեղծ, դու նենգ ու չար, Դու ինքնաեղծ նեռի կերպար, Դու ստախոս ու խաբեբա, Դու վայրահաչ թուրքի ծառա

Շուրջդ դավ է նյութում ոսոխդ հին, Շուրջդ դավե՜ր, դավե՜ր անմարդկային. Դեռ չամոքված, դեռ բաց վերքերդ հին՝ Նոր, խո՜ր վերք են տալիս քեզ վերստին:

Ասում են, թե Մարդու կյանքում Ամեն ինչ էլ կպատահի, Սակայն...

Զորեղ հավատով Քեզ եմ դիմում ես` Բարձրյալ, տեր կանգնիր Հավատացողիդ

Քառաշերտ հսկվող առանձնատան մուտքի դարպասների բացվեցին «ուշադրությո՛ւն, զգա՛ստ, պատվի ա՛ռ» հրահանգով: Արդեն տևական ժամանկ էր, հենց ճռռալով բարձրանում էին առանձնատան սրբազան տարածքը քաղաքից բաժանող դարպասները, ոստիկանանները կտրուկ թողնում էին սեղանի խաղերը, զրույցները՝ փողի, սիրուն կանանց, խաշի ու լավ կյանքի մասին խոր փորձագիտական վերլուծությունները և մի մարդու պես շարվում էին կողք կողքի: Դա նրանց ծառայության հիմնական, ավելի ճիշտ՝ միակ գործառույթն էր: Ապրում էին այդտեղ, ուտում-խմում, դոմինո, նարդի կամ բլոտ էին խաղում՝ բազալտե սառը եզրաքարերին նստած: