Մեր ձեռքում թղթե շերեփը փոխարինվել է երկաթե մահակով ու մեծ կճուճով միայն այն ժամանակ, երբ ապավինել ենք ինքներս մեզ ու դրսում դաշնակիցներ, այլ ոչ թե տերեր ենք փնտրել։
Զուգադիպություն է, թե ինչ, չգիտեմ, բայց վերջին շաբաթվա ընթացքում արդեն չորրորդ ընկերն է ասում, որ արժեքների շատ բարձր նշաձող եմ սահմանել, ինչի արդյունքում հաճախ լինում է հիասթափություն ընկերներից, ծանոթներից, հանրությունից:
Նիկոլը դատապարտված է գնալ ռեպրեսիաների, ու դրանց ծավալը գնալով մեծանալու է, ինքն այլ ելք չունի, դա իր համար կյանքի ու մահվան խնդիր է' կորցրեց իշխանությունը, կորցնելու է ամեն ինչ, իսկ իշխանությունը պահելու համար ռեպրեսիաներից զատ այլ գործիք այլևս չունի։
2007 թվի սկզբին, լուսահոգի Դավիթ Ավետիսյանի հրավերով, աշխատանքի անցա ՀՀ Վճռաբեկ դատարանում։ Թեկնածուական ատենախոսությունս նոր էի պաշտպանել, և դատավոր Ավետիսյանն իմ աշխատանքի գրախոսն էր. այդպես էր ինձ ճանաչում։
Հաշված մի քանի օրվա ընթացքում ի՜նչ դեմքերի այցելությունների ականատես եղանք։ Է՛լ Իրանի ազգային անվտանգության բարձրագույն խորհրդի նախագահ Ալի Շամխանի, է՛լ ԱՄՆ-ի կենտրոնական հետախուզական վարչության տնօրեն ՈՒիլյամ Բըրնս, է՛լ Ռուսաստանի արտաքին հետախուզական ծառայության ղեկավար Սերգեյ Նարիշկին...
Զարմանալի է, որ նույնիսկ գրագետ, տաղանդավոր ու հայտնի մարդկանց, լիովին ադեկվատ մտածողությամբ քաղաքացիների զանգվածն է հլու-հնազանդ, սուսուփուս ենթարկվում զանազան «գործիչների», անհատների, քարոզիչների՝ շատ դեպքերում միջակությունների, անտաղանդ ու կասկածելի։
«Այսօր խոսել եմ Ֆրանսիայի հայկական կազմակերպությունների համակարգող խորհրդի համանախագահ Մուրադ Փափազյանի հետ՝ կապված Հայաստանի Հանրապետություն իր մուտքի արգելքի հետ:
Դժվար է, ամեն ազգ իր հոգեկերտվածքի կատարյալ բացահայտման ուրույն ձևն ունի: Մեկի մոտ անզուսպ խինդն է, մեկի մոտ՝ խոհականությունը, մեկի մոտ՝ հեգնախառն մեծամտությունը, սնապարծությունը, խորամանկությունը, դաժանությունը, սառնությունը...
Իրանը ունի հստակ ընգծված հակաարևմտյան, հակաիսրայելական և հակաամերիկյան դիրքորոշում արտաքին քաղաքականության բոլոր ոլորտներում: Իսրայելը և ԱՄՆ-ը Իրանի թիվ մեկ թշնամիներն են՝ ըստ իրենց պաշտոնական հայեցակարգի...