Ասֆալտի արքան Երկրորդ Նախագահի մասին իր դուրս տվածի կապակցությամբ գրել է.
«Պատկերացնո՞ւմ եք: Ոչ թե անվտանգության աշխատակիցները տարել են և այնքան ծեծել, որ մահանամ, ոչ թե դիպուկահարներ են եկել և կրակել վրաս… այլ դիմել է դատարան՝ իր բարի համբավը վերկանգնելու համար»...
Ինձ շատ են հարցնում, թե բա մե՞նք ինչ անենք հիմա։
ՈՒրեմն. մենք պետք է սովորենք երկու կողմերից էլ։
Ընդ որում, թե՛ Իրանը, և թե՛ Իսրայելը ունեն բաներ, որոնք կարելի է սովորել...
1950-ականներին ԱՄՆ ԿՀՎ-ն բաժանեց Հայ Առաքելական Եկեղեցին 2 մասի այն տրամաբանությամբ, որ Վեհարանը Էջմիածնում է՝ ԽՍՀՄ տարածքում, ուստի եթե ԽՍՀՄ ՊԱԿ-ը տեսականորեն կարող է վերահսկել հայ հավատացյալներին ԽՍՀՄ և սոցճամբարի երկրներում, ապա ինչու չպետք է հայ հավատացյալներին տեսականորեն կարողանա վերահսկել ԱՄՆ ԿՀՎ-ն ամերիկյան գոտու երկրներում...
Դուք հաղթանակը տանելու վրա եք արդեն, և աշխարհի համար կարևոր համարված իրողությունները ոչինչ եք համարում, երբ շահում եք Ինձ: Հաղթողին տրված խոստումները իրոք սքանչելի են և, ի վերջո, պիտի կատարվեն...
Իսկ դու գիտե՞ս, որ էն հեռավոր ժամանակներում, երբ լեգենդներն ու առասպելներն էին հյուսվում, ինչքան էլ դաժան պատերազմ լիներ, մեր պապերը ծիրանի սեզոնին ծիրանային զինադադար էին հաստատում...
Իրավիճակն այնքան պարզ ու գծային չէ, որքան կարող է թվալ:
Այո, Իսրայելը կարող է դիտարկել նեղուցի փակումը որպես հակաիրանական կոալիցիան ընդլայնելու առիթ, հատկապես, Ծոցի նավթ արտահանող երկրների կոնսոլիդացման միջոցով:
Սակայն արդյո՞ք դա կհանգեցնի ԱՄՆ ուղիղ ռազմական միջամտությանը...