Կարդում ես «Թրամփի մոտ տեղի ունեցածից հետո, աշխարհի առաջադեմ երկրների ղեկավարները միահամուռ սատարեցին Զելենսկուն»:
Փաստորեն ԱՄՆ-ն առաջադեմ երկիր չէ՞:
Հետո չսատարեցին:
Այլ լեշի հոտ առած բորենիների նման թռան Թրամփի երեսին. «...իսկ մեր բաժի՞նը, բա մե՞նք: Քո արածը արդար չի»:
Սա ՈՒկրաինային սատարել չի:
Ինչո՞վ են սատարում, նրանո՞վ, որ ասում են, եթե հրադադար լինի ու հրադադարը վերաճի պայմանագրով հաստատված խաղաղության, զորք կմտցնենք, որ էլ Ռուսաստանը չհարձակվի:
Դրանո՞վ:
Իսկ ՌԴ-ն հայտարարում է, որ ոչ մի հրադադար չի լինելու: Միայն խաղաղություն իր պայմաններով:
Ե՞րբ կլինի... Երևի իշի զատիկին...
Հոյակապ սատարում է, խոսք չկա:
Կամ Բրիտանիան ու Ֆրանսիան հայտարարում են, թե մենք էլ ենք միջուկային երկիր, ՌԴ-ից չենք վախում:
Ախր գոնե Բրիտանիայի վարչապետը պիտի իմանա, որ բացառությամբ Ֆրանսիայի, այն էլ շնորհիվ Դը Գոլի, Եվրոպայում գտնվող անխտիր բոլոր միջուկային զենքի կիրառման կոդերը գտնվում են ԱՄՆ-ի ձեռքին:
Իսկ ԵՄ անդամ Ֆրանսիան որքանո՞վ է համոզված, որ մյուս անդամ երկրները, ասենք Ավստրիան, Չեխիան ու նմանները ցանկություն ունեն ռուսների միջուկային կրակի մեջ խորոված ու քյաբաբ դառնան:
Ի՞նչ է թե Մակրոնի կամ ՈՒրսուլայի սիրտը «ՈՒկրաինայի միս» է ուզում:
Հասկացե՛ք, ՈՒկրաինային սատարելու խնդիր չկա, սա լաչառ, ղարաչիաբարո էժանագին դեմարշ է ԱՄՆ-ի նախագահի դեմ, արդեն պարտված ՈՒկրաինան մասնատելու, նրանից պատառ փախցնելու նպատակով:
Սա ԵՄ-Սպիտակ Տուն հակամարտություն է, որտեղ ԵՄ-ն
արդեն իսկ պարտված է:
ԵՄ-ը պիտի մեռնի, որ ԱՄՆ-ն ապրի:
Ճիշտ` ինչպես ՍՍՀՄ-ը մեռցվեց հանուն ԱՄՆ-ի ապրելու...
Սաշա ԱՍԱՏՐՅԱՆ