Օ­րեր ա­ռաջ, սույն տար­վա փետր­վա­րի 29-ին լրա­ցավ գե­ղան­կար­չու­թյան հան­ճա­րի 140-ա­մյա­կը։ Տա­րին սա­րյա­նա­կան է, բո­վան­դա­կու­թյամբ` ա­յո՛, ձևով` ո՛չ։ Պե­տա­կան ա­տյան­նե­րը հա­վուր պատ­շա­ճի գնա­հա­տե­ցի՞ն դա­րի խո­շո­րա­գույն նկա­րիչ­նե­րից մե­կի հո­բե­լյա­նը, ան­շուշտ` ո՛չ։

«Ի­րա­տե­սի» հյու­րը Հա­յաս­տա­նի կոմ­պո­զի­տոր­նե­րի միու­թյան նա­խա­գահ Ա­ՐԱՄ ՍԱ­ԹՅԱՆՆ է:

«Նի­կո­լայ Նի­կո­ղո­սյան մշա­կու­թա­յին հիմ­նադ­րա­մի» ար­վես­տա­յին տա­րած­քում շուրջ մեկ ա­միս (փետր­վա­րի 28-ապ­րի­լի 4) ար­վես­տա­սեր­նե­րը հնա­րա­վո­րու­թյուն ու­նեն դի­տե­լու Մա­րիամ և Ե­րա­նու­հի Աս­լա­մա­զյան քույ­րե­րի գե­ղան­կար­չա­կան, գրա­ֆի­կա­կան աշ­խա­տանք­նե­րը: «Գույնն ու գի­ծը միա­ձուլ­վե­լով ծնում են մի պատ­կե­րա­վոր երկ­խո­սու­թյուն այն մա­սին, թե որ­քան տար­բեր կա­րող են լի­նել հա­րա­զատ քույ­րե­րը ար­վես­տի ի­րենց ըն­կա­լում­նե­րով:

Հայկական կինոյի աղետալի վիճակի, Հայաստանի ազգային կինոկենտրոնում հաստատված բարքերի մասին մեր բազում ահազանգումներն այս անգամ որոշեցինք ներկայացնել սոս­կական փաստերի հիշատակումով՝ հուսալով, որ դրանց լուծմանը կոչված մարդիկ գոնե շարադրման այս ձևին ուշադրություն կդարձնեն ու դուրս կգան քնած վիճակից:

Հայաստանի պետական սիմֆոնիկ նվագախումբը մարտի 1-5-ն Իսրայելում կմասնակցի Wandering Music Stars փառատոնին‚ որի շրջանակներում կանցկացվի նաև սաքսոֆոնահարների և կլարնետահարների միջազգային մրցույթ։

Սև ու սպի­տա­կից սա­հուն ան­ցում կա­տա­րե­ցինք «Ա­յո»-ի ու «Ոչ»-ի: «Ա­յո»-ի լո­գոն ան­հա­ջող դուրս ե­կավ: Պարզ­վեց, որ ապ­րի­լի 5-ի սահ­մա­նադ­րա­կան հան­րաք­վեի «Ա­յո»-ի շտա­բի հայ­տա­րա­րած բաց մր­ցույ­թի վերջ­նար­դյուն­քում 3 մի­լիոն դրա­մի պարգևը տրա­մադր­վել է գրա­գո­ղին:

Փետր­վա­րի 28-ին մեկ­նար­կում են Մար­տի­րոս Սա­րյա­նի 140-ա­մյա­կին նվիր­ված մի­ջո­ցա­ռում­նե­րը: Վար­պե­տի ծնն­դյան օ­րը սա­կայն փետր­վա­րի 29-ն է: Այդ օ­րը հան­րու­թյա­նը կներ­կա­յաց­վի վար­պե­տի` 1910 թվա­կա­նին ստեղ­ծած «Կոս­տանդ­նու­պոլ­սի շնե­րը» կտա­վը:

«Ի­րա­տե­սի» հյու­րը գրող, թարգ­մա­նիչ ԳՈ­ՀԱՐ ԳԱԼՍ­ՏՅԱՆՆ է:

Ի­տա­լիան աշ­խար­հի ա­մե­նա­գե­ղե­ցիկ եր­կր­նե­րից է, այս­տեղ այ­ցե­լող­ներն ա­կա­նա­տես են լի­նում ան­տիկ աշ­խար­հի և միջ­նա­դա­րյան վե­րած­նն­դի հա­րուստ մշա­կու­թա­յին ժա­ռան­գու­թյա­նը։

Նա Եր­կիր Նաի­րին էր նկա­րում։ Եր­կիր, որ 20-րդ դա­րում ա­րյու­նա­քամ­ված և ան­դա­մա­հատ­ված, այ­նուա­մե­նայ­նիվ, հառ­նել էր և կա­յուն պե­տա­կա­նու­թյուն ստեղ­ծել, թե­կուզ և Խոր­հր­դա­յին կայս­րու­թյան կազ­մում։