Իրանի և Միացյալ Նահանգների միջև բանակցությունների հինգերորդ փուլի ավարտից հետո Իրանի գլխավոր բանակցող, արտգործնախարար Աբբա Արաղչին հայտարարել է, որ «դա բանակցությունների ամենապրոֆեսիոնալ փուլերից մեկն էր»։ «Մենք անսասան ենք մեր դիրքորոշումներում։ Ամերիկյան կողմն այժմ հստակ պատկերացում ունի Իրանի դիրքորոշման վերաբերյալ»,- շեշտել է նա։               
 

«ԵՄ-ի փաստաթուղթը չէ, որ մեզ պետք է ստիպի դատաիրավական բարեփոխումներ անել»

«ԵՄ-ի փաստաթուղթը չէ, որ մեզ պետք է ստիպի դատաիրավական բարեփոխումներ անել»
26.12.2017 | 10:40

Հայաստանի արդարադատության համակարգն ամենախնդրահարույց ոլորտներից մեկն է, որտեղ արտացոլված են կառավարման բոլոր «հիվանդությունները»: Հետաքրքիր է, որ արդարադատության վերաբերյալ օրենքների փոփոխություններն ամենաշատն են խորհրդարան բերվում: ԵՄ-ի հետ ստորագրված նոր համաձայնագրով ևս կարևորվում է արդարադատության խնդիրների լուծումը: ՀՀԿ խմբակցության, պետաիրավական և մարդու իրավունքների պաշտպանության հարցերի ԱԺ մշտական հանձնաժողովի անդամ ՌՈՒՍՏԱՄ ՄԱԽՄՈՒԴՅԱՆԻ հետ «Իրատեսը» զրուցեց ոլորտի խնդիրներից:


-Խորհրդարան ներկայացված նախագծերի առյուծի բաժինը «քննում է» պետաիրավական և մարդու իրավունքների պաշտպանության հարցերի ԱԺ մշտական հանձնաժողովը, սակայն արդարադատության համակարգից դժգոհությունը չի նվազում: Ինչու՞, ո՞րն է պատճառը:
-Պատճառներից մեկն այս նախագիծն է, որն ընդունվեց (դատական օրենսգրքի փոփոխությունների մասին է խոսքը-Ռ.Խ.), մյուսը քաղաքացիների իրավագիտակցության մակարդակի բարձրացումն է, որն էլ հանգեցնում է դիմում-բողոքների, հայցադիմումների թվաքանակի աննկարագրելի ավելացմանը: Այսօր շատ են դեպքերը, երբ մարդիկ տեր են կանգնում իրենց իրավունքներին, ունեն իրավական կրթվածություն և գիտելիքներ: Իսկ այս թվաքանակով դատավորների պայմաններում անիրատեսական է ապահովել արդարադատությունից հանրության սպասելիքները:
-Համակարգի հանդեպ վստահության պակասը դատավորների քանակո՞վ է պայմանավորված, թե՞ ավելի շատ ոչ իրավաչափ որոշումներով:
-Չեմ կարծում, թե այդ հանգամանքն այսօր արդիական է` հաշվի առնելով հակակոռուպցիոն ծրագրերը, այս տարիների ընթացքում դատավորների աղմկահարույց ձերբակալումները: Այս ամենը խոսում է այն մասին, որ պետությունը փորձում է հետամուտ լինել բոլոր այն արատավոր երևույթների վերացմանը, որոնք կան արդարադատության համակարգում: Երեք տարի առաջ մոտ 70-80 հազար գործ էր մուտքագրվել, իսկ այս տարի` 132 հազար: Մարդը ֆիզիկապես ունակ չէ այդքան գործ ժամանակին քննելու, երբ իր վարույթում կա 2000-2500 գործ: Իսկ այս ձգձգումն իր հետ բերում է դժգոհության ալիք, քանի որ դատական նիստը կարող է նշանակվել վեց ամիս հետո և այլն: Այս ամենը մարդն է անում, ոչ թե տեխնիկան, ու ֆիզիկապես անհնար է այդ ամենը ժամանակին կազմակերպել:
Եթե Դուք նայեք վճռաբեկ և վերաքննիչ դատարանների քննած գործերը, կտեսնեք, որ առաջին ատյան մուտքագրված գործերի ընդամենը երեք տոկոսն է բողոքարկվում ու բավարարվում: Ձեր դիտարկումը տեղին կլիներ, եթե ոչ թե երեք, այլ գործերի յոթանասուն տոկոսը բողոքարկվեր ու բավարարվեր: Վճռաբեկ և Վերաքննիչ դատարանները նաև դատական սխալի վերհանման ու շտկման նպատակ են հետապնդում:
-Ամենամեծ խնդիրը նաև դատական համակարգի անկախությունն է, որ ոչ մի օրենքով կարծես չի կարգավորվում: Ինչպե՞ս անել, որ արդարադատության համակարգը կախում չունենա իշխանությունից:
-Ես դրան դատական անկախություն չէի ասի, սակայն չենք կարող հերքել, որ այո, համակարգից դժգոհություններ կան: Բայց ամեն ինչ պետք է համեմատության մեջ դիտել, տարիների դինամիկայով պետք է թվերին հետևել, այսինքն` ինչ ունեինք նախկինում, ինչ ունենք հիմա: Փաստ է, որ վերջին տարիներին նշանակված երիտասարդ դատավորների անաչառությունից, համակարգի առողջացման քայլերից հասարակությունը գոհ է:
-Ձեր խոսքը վերաբերում է օրենքների կատարելագործմանը, բայց ողջ խնդիրն այն է, որ օրենքներով չէ, որ շատ հաճախ այդ համակարգում խնդիրներ են լուծվում:
-Խնդիրը նաև օրենքների և մեր մեջ է: Ժամանակին քաղաքացիները, կարծես, չէին հաշտվում դատական պարտության հետ: Ցանկացած հասարակությունում, եթե կա երկու կողմ, մեկը անպայման պետք է դժգոհի:
-ԵՄ-k փաստաթղթում արդարադատության համակարգի բարեփոխումները կարևորվում են: Ի՞նչ եք կարծում, դրսի օգնությամբ հնարավո՞ր է արդարադատության համակարգը կայացնել:
-ԵՄ փաստաթուղթը չէ, որ մեզ պետք է ստիպի, որ դատաիրավական բարեփոխումներ անել: Այդ բարեփոխումները սկսվել են 2005-ից, այնուհետև շարունակվել 2012-2016 թթ. նախագահի հրամանագրով նախատեսված միջոցառումների ցանկով: Գումարած դրան դատաիրավական համակարգի որոշակի սահմանափակումներ ենք նախատեսում, զորօրինակ գործերի էլեկտրոնային մակագրումը, որը, հավատացնում եմ, կոռուպցիայի դեմ պայքարի ամենակարևոր ուղղություններից մեկն է: Դատարանի նախագահն այլևս իր համար ցանկալի մարդու գործը մակագրելու և իր վարույթում քննելու հնարավորություն չունի: Որևէ մեկը չի կարող կանխատեսել, թե գործը որ դատավորի մոտ է գնում: Ժամանակին դատավորն էր մակագրում, հիմա` համակարգը: Պրակտիկա կա, որ երբ փաստաբանը գործը բերում էր ոչ ցանկալի դատավորի մոտ, հետո գալիս ու հրաժարվում էին հայցադիմումից: Այնքան էին տանում տարբեր դատավորների մոտ, մինչև իրենց համար ցանկալի դատավոր էին գտնում: Հիմա համակարգն այնպիսին է, որ եթե ձեր գործը գնաց իքս դատավորի մոտ, որքան էլ վերցնեն, տանեն-բերեն, էլի նույն դատավորի մոտ է լինելու:
-Ի՞նչ եք կարծում, Հայաստանը, որպես իրավական պետություն, քանի՞ տոկոսով է կայացել:
-Դժվարանում եմ պատասխանել: Նայած թե որ թվերի հետ ենք համեմատում, եթե 1998-2000-ին ու հիմա, ապա 80-90 տոկոսով:
-Հասարակության վերաբերմունքն ու Ձեր նշած թվերը մի տեսակ չեն համընկնում:
-Կարծում եմ, որ հասարակության վերաբերմունքն էլ է փոխվել: Եթե նայեք հետազոտական տվյալները, կտեսնեք, որ հանրության վերաբերմունքը արդարադատության հանդեպ փոխվել է:


Զրուցեց Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԸ

Դիտվել է՝ 6713

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ