Տէր Յիսուս Քրիստոս, այս աղօթքն ընդունիր իմ ծնողների համար:

Հույների իշխանության երեքհայրուր երեսունիներորդ տարին էր, հռոմեացիների կայսեր՝ Տիբերիոսի թագավորության ժամանակը, հունիս ամսի չորսը՝ մեկշաբթի, որը եւ Պենտեկոստեի կատարման հիսուներորդ օրն էր: Այս նույն օրը աշակերտները եկան Գալիլիայի Նազարեթ քաղաքը, որտեղ Գաբրիել հրեշտակը Տիրոջով հղիանալու ավետիսը տվեց Կույս Մարիամին: Նույն այդ օրը, վաղ առավոտյան, աշակերտները Ձիթենյաց լեռը բարձրացան, որտեղ Տեր Հիսուս Քրիստոսը, սովորական աչքի համար աներեւույթ տեսիլքով, եղավ նրանց մեջ եւ զորացրեց նրանց: Այս մեծ կիրակիի առավոտյան կողմ՝ Փրկիչը բարձրացնելով իր տերունական ձեռքը, դրեց տասնմեկ աշակերտների գլխներին եւ նրանց շնորհեց քահանայության աստիճան, որպեսզի նրանք էլ իրենց հերթին ձեռնադրությամբ նույն քահանայությունը շնորհեն իրենց աշակերտներին:

Մայիսի 18-ին Ախթալայի Սուրբ Մարիամ Աստվածածին վանք էր ժամանել Հայաստանում Հունաստանի արտակարգ և լիազոր դեսպան Խրիստոս Սոֆիանոպուլոսը:

«Երբ Սուրբ Հոգին ձեր վրա իջնի, դուք զորություն կստանաք և ինձ համար վկաներ կլինեք Երուսաղեմում, ողջ Հրեաստանում և Սամարիայում և մինչև երկրի ծայրերը» (Գործք 1:8):

Արհամարհանքներով փորձեցի՛ն ինձ նրանք, և ատամներն իրենց վրա՛ս կրճտեցին:

Բոլոր ժամանակներում և բոլոր ժողովուրդների մոտ միշտ էլ եղել են ու, ցավոք, կլինեն մարդկային տեսակներ, որոնք իրենց հանցավոր ու մեղսալից գործունեությունը քողարկում են այլոց անձերով:

Չարչարեցի՛ն անձն իմ տանջանքներով բազում, տանջանքների կերպեր, որոնց մասին երբե՛ք չգիտեի:

Նեղությունից նրանց ե՛ս քուրձ հագնվեցի, խոնարհեցրի անձս՝ պա՛հք պահելով, և իմ աղոթքները ծո՛ցս վերադարձան:

Փրկե՜ց Նա աղքատին հզորի նենգ ձեռքից, փրկե՜ց Նա աղքատին և տնանկի՜ն փրկեց՝ հափշտակելու ելած բոլո՛ր զորեղներից:

Հայ ժողովրդի հոգևոր հայրենիքը Հայաստանյաց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին է: Միայն այս հայրենիքի վրա կարող ենք հոգևորապես աճել և զարգանալ: Մեր անցյալն ուրանալ չենք կարող, եթե իհարկե տգիտության ու միակողմանի հասկացողության թանձր մառախուղը չի նստել մեր հոգու վրա: Գարեգին վրդ. Հովսեփյան (1907 թ.)