Շատ տարիներ առաջ մարդիկ կային, որոնք Եկեղեցու դեմ արշավներին հակազդող ինչ-որ ծրագրեր էին մշակում, արագ արձագանքման համակարգից էին խոսում և այլն:
Հետագայում դրան մասնակիցներից մեկը դարձավ Եկեղեցու դեմ կռիվ տվող ՔՊ-ի պատգամավոր, մի քանիսը՝ «Նոր Հայրապետ» շարժման ակտիվիստ, մի երկուսն էլ առաջարկում էին ԱԺ-ում Եկեղեցին լյուստրացիա անելու խմբակ ձևավորել:
Եվ այդպես էլ երբևէ չտեսանք, որ դրանցից գեթ որևէ մեկը որևէ կերպ արձագանքի Եկեղեցու դեմ կազմակերպված որևէ դավի կամ հարձակման:
Մինչդեռ նրանցից շատերը իրենց կարիերայի, աճի, տեղական և միջազգային կապերի, անունի և զարգացման համար պարտական են հենց Հայաստանյաց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցուն:
Այ էստեղ է ՀԱԵ հիմնական թերացումը, որ իր թևի տակ երբեմն նաև օձ է տաքացնում, որը հետո իրեն խայթողն է դառնում կամ էլ՝ խայթողի թույնը:
Ես սա դեռ ժամանակին ասել եմ և զգուշացրել եմ այս մասին անձամբ ինձ ծանոթ մի շարք հոգևորականների, բայց, ցավոք, մեր շատ ազնիվ հոգևոր հայրերը երբեմն չեն նկատում, որ շողոքորթ մերձավորը, որին «սիրում» են և փայփայում՝ այդքան էլ մերձավոր չէ, հաճախ նույնիսկ թշնամի է:
Մեծ հույս ունեմ, որ ապագայի համար այս մասով գոնե որոշակի հետևություններ արել են, թե ում են աճեցնում, ում են «մարդ դարձնում» և ում վրա են ռեսուրս ծախսում:
Զաքար Խոջաբաղյան