Կարևոր հաշվետվություն

Գաղտնալսումների գլխավոր վարչությունում շաբաթվա ամփոփիչ հաշվետվությունն էր: Բոլորը հաստափոր թղթապանակները դեմները շարած հորանջելով սպասում էին պետին: Պետը ներս մտավ, նստեց ու ոգևորված շփեց ձեռքերը.

- Դե, ձեզ տեսնեմ, քաջեր: Գիտեք, որ մեր երկրի սպասելիքները շատ մեծ են մեզնից: Դեմներս էլ Նոր տարի ա: Ահագին պրեմյա են խոստացել: Մենք պիտի անդադար կարևոր խոսակցություններ լսենք ու հասցնենք վերև:

Սկսենք քեզանից, Ականջօղլյան: Ինչի՞ ա ականջդ ուռել:

- Ես լսում էի ձեր ասած գյուղապետի կնկան, շեֆ:

- Բայց ես հանձնարարել էի, որ գյուղապետին լսես:

- Դե, մտածեցի, որ կնիկներն ավելի շատ բան են իմանում: Ոնց որ իմ կնիկը:

- Ապրես, ճիշտ ես մտածել: Էսօր կարո՞ւմ ենք բռնենք գյուղապետին:

- Վախենամ՝ չէ, շեֆ:

- Ո՞նց թե՝ չէ: Բա էդ երկու պապկա ի՞նչ ես արձանագրել:

- Բլինչիկի ռեցեպտներ են, շեֆ:

- Հո դու անասուն չե՞ս, արա: Ի՞նչ բլինչիկ:

- Բա ի՞նչ անեի, էդ կնիկը մենակ բլինչիկից էր խոսում:

- Ամբողջ շաբաթ մենակ բլինչիկի՞ց:

- Հա: Մի անգամ մենակ ավելուկից խոսաց, բայց չարձանագրեցի:

- Խի՞:

- Ականջիդ չդնես, շեֆ: Ավելուկի ռեցեպտը իմ կնիկն էլ գիտի:

- Լավ, քո հետ հետո կխոսամ: Իսկ պրեմյայի մասին մոռացի: Լոշտակունի՛:

- Լսում եմ ձեզ ես ուշադիր,

Հավերժ մնամ ձեզ ունկնդիր:

- Ինչի՞ են քո պապկեքը էդքան շատ: Դո՞ւ ում ես լսել:

- Լսել եմ ես պոետներին թափառական,

Որ սոված են ու չեն տեսնում մեր ապագան:

- Ո՛նց թե չեն տեսնում: Ո՛նց թե չեն տեսնում: Ա՛յ դրանց էսօր կհավաքենք:

- Մի հավաքեք պոետներին վտարանդի,

Թող ժանգոտի սատանայի սուր գերանդին:

- Ի՞նչ ես դուրս տալիս, ա՛յ ցնդած: Համ էլ խի՞ ես հանգավոր դուրս տալիս:

- Երբ երկու օր գլուխ դրի ես նրանց հետ,

Երրորդ օրը ես էլ դարձա ցնդած պոետ:

- Չէ, դու ավելի մեծ անասուն ես: Ուրեմն էդ հինգ պապկեդ էլ ժողովածուներ ե՞ն:

- Հատընտիր են պապկեքը այս քնարական,

Մեջները լի պոեմներ կան ու... շարական:

- Էլ ծպտուն չհանես: Դու մեռար: Դրանց սկի իրանց կնիկները չեն լսում, իսկ դու նստել ու մի շաբաթ լսել ես:

- Շռայլեք ինձ բազմապատիկ պրեմյաներ,

Ինչպես առաջ նախկին պետը կաներ:

- Նախկինի անունը չտա՛ս, լեզուդ կկտրեմ: Քո հետ էլ հետո կխոսամ: Լսողո՛ւնց:

- Հա:

- Ի՞նչ ես Արարատի չկայացած կոկորդիլոսի պես վրես նայում: Դո՞ւ ում ես լսել:

- Ես պիտի առանձին խոսամ:

- Էլ զահլա չունեմ, տրամադրությունս էլ ընկավ: Շո՛ւտ ասա, ո՞ւմ ես գաղտնալսել:

- Իմ կնկան:

- Իիիի՞նչ: Ո՞վ ա քեզ թույլ տվել:

- Վախեցար հա՞: Ուրեմն մեզ շաբաթներով նստացնում ես հեռախոսների վրա ու բլինչիկաբան անում, որ դու կնկաս հետ քեֆ քաշես, հա՞:

- Մի արա, Լսողունց, պրեմյա կտամ:

- Պրեմյան քո կնկան կտաս, որ վրեն նայող ըլնի:

- Պագոնիդ մի աստղ կավելացնեմ:

- Արդեն գլխիս մի կոտոշ ավելացրել ես:

- Ո՞նց թե ավելացրել եմ: Ուրեմն էլի է՞ս կոտոշ ունեցել:

- Հա:

- Ո՞վ ա դրել:

- Նախկին պետը:

- Յախք արա: Էլի՞ էդ նախկինը: Էդ նախկինների կաշին քերթելու եմ: Վեր կացեք ռադ էղեք, էլ ոչ մեկիդ չեմ ուզում լսեմ: Թե էդ անտեր օրենքը ով հնարեց:

Կարո ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ