Ինչու՞ եք զարմանում, որ այսօր կան ընդդիմադիր հայացքներ ունեցող մարդիկ, որոնք իրենց դժգոհությունն են հայտնում ընդդիմությանը: Դա ունի շատ պարզ բացատրություն, այդ մարդկանց գլխավոր ակնկալիքն ընդդիմությունից այն է, որ վերջինս պետք է սրանց իշխանությունից հեռացնի և իրականացնի իշխանափոխություն: Քանի դեռ դա չի իրականացվել, բնականաբար, դժգոհողներն ավելի շատանալու են: Ի դեպ, այդ դժգոհողները միայն «դիվաններին նստած» ստատուս գրողները չեն, ինչպես որոշ ընդդիմադիր ուժեր փորձում են ներկայացնել: Բավական մեծ տոկոս են կազմում մարդիկ, որոնք պայքարել են սրանց դեմ՝ շարժումներին են մասնակցել, ակտիվ են եղել: Այդ մարդկանց վրա մուննաթ գալո՞վ եք որոշել շահել նրանց համակրանքը: 2020 թվականի նոյեմբերի 10-ից հետո, կարող ընդդիմություն ունենալու պարագայում, սրանք պետք է իշխանության չմնային: Եվ դրա համար, այո՛, պատասխանատու է ընդդիմությունը: Ու որպեսզի ինձ չմեղադրեն, որ ձևակերպումներս ընդհանրական են, և ամեն ինչ լցնում եմ общий котел, ավելացնեմ, որ այդ պատասխանատվության չափը ուղիղ համեմատական է ընդդիմադիր ուժերի ունեցած ռեսուրսներին: Այսինքն, որքան մեծ է այդ ռեսուրսը, այնքան մեծ է պատասխանատվությունը: Ոչ ոք պարտավոր չէ ձեր համակիրը լինել, եթե դուք չեք իրականացնում իր սպասելիքները:
Հուսով եմ՝ այս գրառումը կարդալուց հետո ինձ ոչ ոք չի ասելու՝ մենք չենք կարում, դու արա: Նախ, ես ինչ կարողանում եմ, անում եմ, երկրորդն էլ, եթե տեսնեք, որ հնարավորություններս մեծանում են, և արդեն ավելի շատ բան եմ կարողանում անել, կարծում եմ, սկսելու եք խոչընդոտել:
Գրառումը կավարտեմ տողերով, որոնք ասել եմ դեռ 5 տարի առաջ: Լավ ընդդիմությունը սրանց հեռացնել կարողացող ընդդիմությունն է:
Արամ Աբաջյան