Փետրվարի 23-ը Մինաս Ավետիսյանի հիշատակի օրն է
Մինասին երկու անգամ են սպանել. մի անգամ նկարներն են սպանել, իսկ հետո՝ իրան, ու դժվար ա ասել, թե էդ սպանություններից որ մեկն ա ավելի ծանր կորուստ՝ հա՛մ իր համար, հա՛մ մեր համար. երկուսն էլ գնահատման չեն ենթարկվում, չկա էդ կորուստները գնահատելու չափանիշ։ Ո՞նց գնահատես, երբ մարդ հանկարծ դադարում ա գույները տեսնել, ու աշխարհը սևուսպիտակ ա դառնում։
Իսկ եթե մի ամբողջ ազգ ա դադարում գույները տեսնե՞լ, ու համ էլ գունային հիշողությունն ա կորցնու՞մ՝ մոռանում ա իր մտքում մնացած գունավոր պատկերները։ Մեր հետ հենց դա կատարվեց 1972 ու 1975 թվերին։
Մինաս Ավետիսյան, Մարիամի դիմանկարը, 1974 թ.
Հենրիկ Պիպոյան